ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมหเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยุบลย์ ธมฺมโชโต)
12
แม้ท่านเศรษฐีจะยากจนลง แต่ก็ไม่เคยหวั่นไหว และไม่เคย ว่างเว้นจากการสร้างบารมีเลย ได้ชื่อว่าทำตามอริยประเพณีโดยแท้จริง
แม้พระองค์เอง ในสมัยยังบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ถึงจะยากจนขึ้นแท้ๆ อย่างไร พระองค์ก็ไม่เคยเลิกล้มการทำความดีเลย แม้มีเหตุต้องค้างเพียงมัดเดียว แต่เมื่อถูกขอให้ได้ปฏิสธ บางครั้งแม้จะถูกพญามารขัดขวางไม่ให้ทำทาน พร้อมทั้งขู่ว่าถ้าขืนให้ทานอยู่อย่างนี้ จะต้องตกหลุมก่อนเพิ่งถึง ๘๐ คอก พระองค์ก็ไม่ทรงหวั่นไหว เพราะความเป็นผู้มีใจเด่นเดียวในการสร้างบารมีเอง จึงทำให้พระองค์ได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณในที่สุด
เพราะฉะนั้นให้เรารู้ไว้ถือว่า หากเงินทองที่เคยมีใช้จ่ายอย่างสบาย พลันกลับหาได้ง่าย หรืออุปสรรคต่างๆ ที่ผ่านมาอาจทำให้เราท้อแท้ นั่นแสดงว่าบุญในตัวของเรายังพร่องอยู่ เป็นนิมิตหมายว่าราจจะต้องจริงจังสมบูรณ์ขึ้น อย่าได้ท้อแท้ หรือตราผนกตกใจเกินไป ให้ใช้สติและปัญญาแก้ไข
เพราะอุปสรรคมีไว้ให้แก้ ไม่ใช่ไว้ให้กลุ่มปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ จะแก้ไขได้ด้วยปัญญาที่เกิดจากการทำใจหยุดใจดีแล้วนี่แหละ