การมองเห็นภาพทางใจ : หน้า 181/200

... มันเห็นชัดให้ได้ดั่งใจเหมือนเราลืมตาเห็นนั้น มันคงไม่ได้ แล้วถ้าขืนทำอย่างนั้นมันจะปวด ศีรษะ มันเกร็ง มันตึง มันเครียด แล้วมันก็ ทำให้เราเบื่อท้อใจ พอเลิกนั่งสมาธิก็เหนื่อย เพราะการเห็นภาพทางใจนั้น มันจะ แตกต่างจากการเห็นภาพด้วยมังสจักขุ หรือตาเนื้อ ไม่ใช่ปั๊บปั๊บเห็นเลย มันก็คือ มโนภาพที่เรานึกถึง เหมือนเรานึกถึง ขันล้าง หน้า แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ดวงอาทิตย์ ดวง จันทร์ ดวงดาว ดอกบัว ดอกกุหลาบ ของที่ เรารักอะไรอย่างนั้น อันไหนสิ่งไหนเราคุ้นเคย มาก เราก็นึกได้ชัด สิ่งไหนมันไม่คุ้นมันก็ไม่ ค่อยชัด เพราะมันเป็นมโนภาพทางใจ ที่เรียก ว่า บริกรรมนิมิต ซึ่งการนึกถึงดวงใสๆ หรือ พระแก้วใส ๆ ก็ใช้ทำนองนั้นแหละ คือ ให้นึก ธรรมดาๆ อย่างเรานึกถึงมหาธรรมกายเจดีย์ เรา ก็นึกธรรมดา ซึ่งมันก็เป็นภาพทางใจ แต่มัน ก็ไม่ชัดเจนหรอก บางคนชัดเจนมาก บางคน ๑๘๑ 181