การจากไปของพ่อและความคิดของคุณยาย : หน้า 23/232

หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็ล้มป่วยลง พ่อป่วยหนักหลายเดือน ถึงกับต้องป้องข้าวกันทุกวัน ลูกๆ จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกัน มาดูแลพ่อ จนกระทั่งเช้าวันที่เป็นวาระสุดท้ายของพ่อ หลังจากที่ คุณยายป้อนข้าวพ่อแล้ว ท่านก็เข้าครัวไปกินข้าว แล้วพายเรือออก ไปดูต้นข้าวที่กำลังออกรวงอยู่เต็มท้องนาตามปกติ เมื่อกลับมาถึงบ้าน ท่านเห็นทุกคนกำลังร้องไห้กับการจาก ไปอย่างไม่มีวันกลับของพ่อ พี่น้องต่างตำหนิว่าคุณยายไปไกลเสีย ที่ไหน ไม่ขอขอบพ่อ คุณยายฟังถ้อยคำเหล่านั้นด้วยอาการที่ สงบงบ ท่านไม่ร้องไห้คร่ำครวญ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องปกติของ มนุษย์ที่จะต้องมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่ในใจลึกๆ ยังคิดกังวลเกี่ยวกับคำแช่งของพ่ออยู่ตลอดเวลา กลัวว่าจะติดตัวไปในภาพเมือกน เพราะท่านกลัวบาป จึงตั้งโนฐานที่จะตามหาพ่อในสัมปรายพ นับแต่นั้นเป็นต้นมา