ความระแวงสงสัยและการสร้างกรรม : หน้า 155/232

ความระแวงสงสัย ความผันผวนในกระแสข่าว สร้างความไม่พอใจให้กับชาวบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ ครั้งหนึ่ง เมื่อโหมเอาเรือไปได้สำเร็จแล้ว ลำที่ 2 ซึ่งยกขึ้นมาเอาชนุดอุดรอยร้าวแล้วตกแดดไว้จ้างพัก ขโมยยังมาเอาไปอีก หลวงพ่อตะสีจึงรู้ตัวนขโหมแล้วเกิดความรู้สึกเดือดแค้นอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่โหมของไปเท่านั้น ขโมยยังทำให้ไปกลืนกันอีก เป็นเหตุให้ความไม่พอใจมีอยู่อยูเดิมยิ่งเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ แต่ดูเหมือนบุญจะมาช่วยท่านไว้ไม่ให้สร้างกรรม เพราะเมื่ออาทิตย์เวียนมาถึงอีกครั้งหนึ่ง ท่านจะต้องไปนั่งสมาธิที่บ้านธรรมประสิทธิ์อย่างที่เคยปฏิบัติอยู่เป็นประจำ ในครั้งนั้นท่านพกพาเอาความแค้นติดไปด้วย รุ่งขึ้นวันจันทร์ เมื่อคณะทำงานกำลังจะลากลับ คุณยายก็รอเอาไว้ “เหนื่อยกันมามากแล้ว อย่าพึ่งกลับเลย นั่งสมาธิก่อน” ด้วยเหตุนี้หลวงพ่อทัตตะและศิษย์คนอื่น ๆ จึงได้นั่งสมาธิ ต่อเนื่องกันไปอีก 2 วันเต็ม พอเลิกนั่งสมาธิในวันสุดท้าย คุณยายก็ประนมมือขึ้นอธิษฐานอยู่ในใจ ซึ่งใช้เวลานานกว่าทุกครั้ง “ยายอธิษฐานอะไร นานจัง?” หลวงพ่อทัตตะถามด้วยความสงสัย “ยายอธิฐานว่า เกิดกี่พี่กี่น้องต่อไปเบืองหน้า ไม่ว่าศัตรูจะมาเป็นกองทัพใหญ่แค่ไหน ก็อย่าให้มันฆ่ายายและบริวารได้”