การต่อสู้ระหว่างธรรมและอธรรม : หน้า 70/232

ง่ายก็คือ มีการต่อสู้กันอยู่ระหว่าง 2 ฝ่าย คือ ธรรมกับอธรรม บุญกับบาป ความดีความชั่ว ความสว่างกับความมืด ความรู้กับความไม่รู้ ความบริสุทธิ์กับสิ่งที่เป็นมลทิน ต่อสู้กันอยู่ตลอดเวลา โดยมีโอกาสโลก ขันโลก และสัตว์โลก เป็นสมรรถสัตว์โลก ได้แก๋ เห็น จำ คิด รู้ หรือจิตใจของสรรพสัตว์ ทั้งหลาย ขันโลกได้แก่ ขันต่างๆ ของมนุษย์และสัตว์ทั้งปวง รวมทั้งเทวดาทั้งหลาย โอกาสโลก ได้แก่ สิ่งแวดล้อม ตั้งแต่อากาศภายในเชื่อมโยงกับบรรยากาศข้างนอกเรื่อยออกไปจนครอบคลุมสรรพสิ่งทั้งหลาย หลวงปั๊ดปลาก้อน้ำอธิบายเพิ่มเติมว่า ถ้าไม่ได้ไปดับต้นเหตุของผู้ที่ผลิตความทุกข์มานี้มา ทุกข์ทั้งหลาย ไม่มีวันหมดไปจากสัตว์โลกโดยเดี๋ยด้า ความเขลา ความเบียดเบียนจะไม่มีวันหมดสิ้นไป การกรมกันในเมืองมนุษย์นันเป็นการกระบวนการที่ไม่ถูกต้อง เป็นการรบกันเอง ยังไม่ถูกตัวจริง ถ้าถูกตัวจริงต้องรบกับต้นเหตุของกิเลสซึ่งก็คือภูมิมารันันเอง พุทธมารจะบังกับให้มนุษย์คิดไม่ดีพูดไม่ดี และทำไม่ดี แล้วก็ตายเวียนว่ายตายเกิด รับผลของบาปกรรมอยู่ร่ำไป บังคับขันธ์ ๕ ของมนุษย์ให้มีโรคภัยไขเจ็บเบียดเบียนจริงเอาไปลดในสิ่งไม่ดีบ้าง แล้วบังคับโอกาสโลก เช่น ฝนไม่ให้ตกต้องตามฤดูการ บังคับเศรษฐกิจให้ตกต่ำ ให้เกิดข้าวยาก