ความพยายามและความมุ่งมั่นในการสร้างวัดพระธรรมกาย : หน้า 150/232

หลวงพ่อทัตตะเป็นคนหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหน้าแล้ว ท่านไม่ยอมถอย ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างหลังก็ไม่ยอมขยับขึ้นมาข้างหน้าเช่นกัน ท่านจึงได้รับความไว้วางใจจากหลวงพ่อธัมมชโยและคุณยายให้ปรึกษาแผ่นดินและดูแลการก่อสร้าง ส่วนหลวงพ่อธัมมชโยกับคุณยายทำหน้าที่อบรมสมาธิที่บ้านธรรมประสิทธิ์ เวลานั้นมีคนศรัทธาคุณยายมาก แต่ยังไม่ค่อยศรัทธาหลวงพ่อธัมมชโย เพราะท่านยังเป็นพระหนุ่มอยู่ และมักจะมีคำพูดที่แสดงความไม่แน่ใจด้วยว่า “พระหนุ่ม ๆ อย่างนี้จะสึกเมื่อไรก็ไม่รู้” ยิ่งไปกว่านั้น กองทุนเริ่มต้นในการสร้างวัดตอนนั้นมีเพียง 3,200 บาท จึงเป็นเรื่องที่คุณยายจะต้องรับภาระอย่างหนักในครั้งนี้ เพราะที่ดินอันเป็นสถานที่สร้างวัดนั้นยังเป็นเพียงทุ่งนาโล่ง พื้นดินแยกแตกเป็นระแหยง ไม่ว่าจะเหยียบมองไปทางใดก็มีแต่ความว่างเปล่าไร้สิ่งที่สวยงาม ไม่เห็นจดว่าจะกลายมาเป็นวัดพระธรรมกายได้อย่างไร เวลานั้นวัยของคุณยายล่วงเข้า 60 ปีแล้ว แล้วภาพของท้องนาที่เห็นอยู่ตรงหน้า กับเงินทุนที่มีเพียงน้อยนิด จะบงบอกถึงความยากลำบากในการสร้างวัดตาม คุณยายไม่เคยย่อท้อ ท่านมั่นคงต่ออธิษฐาน ปรารถนาให้คนทั้งโลกพบกับความสุขอันเกิดจากการเข้าถึงธรรมกายไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยเหตุนี้ท่านจึงพร้อมที่จะรับภาระทุกอย่าง