ข้อความต้นฉบับในหน้า
คุณยายทองสุขท่านเรียกคุณนายว่าว่า "อีถ่าง"
"แล้วเราจะบวชกันอย่างไรล่ะ" คุณนายถาม
"เช่าเอ้เขาบวชกันดีกว่า" คุณนายทองสุขออกความเห็น
เพราะในสมัยนั้นการจะหาซื้อผ้าสักผืนเป็นเรื่องลำบาก จึงต้อง
ใช้วิธีเช่าเขามา เมื่อได้สินใจนั้นแล้วทั้งสองจึงพากันโกนศีรษะ
บวชกันในคืนนั้น ซึ่งหลวงปูวัดปากน้ำท่านก็ใจที่ทหารของท่าน
มาตฏิบัติหน้าที่แล้ว
วันรุ่งขึ้น เมื่อคุณนายเลี้ยงจะมารับกลับ ก็เห็นอาบิสาทั้ง
สองนั่งอยู่ตรงหน้าหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งอากจากผมยาวจะหายไป
จากศีรษะหมดสิ้นแล้ว หน้าตาผิวพรรณยังนวลสดชื่นด้วยธรรมรังสี
ของพระธรรมกายอีกด้วย
เวลานั้น คุณนายเลี้ยงยังไม่กล้าพูดสิ่งใด ทั้งนี้เพราะเกรงใจ
หลวงปู่วัดปากน้ำ จึงได้แต่มองหน้ากัน แต่ที่สุดหลังจากที่หลวงปู่
ลูกออกไปแล้ว คุณนายเลี้ยงก็ถามคุณนายด้วยความไม่เข้าใจว่า
"ไหนว่าจะกลับ ทำไมวชฌะล่ะ?" คุณนายท่านไม่ตอบสิ่งใดเลย ได้แต่นั่งฟังด้วยอาการสงบIEงเป็นอธิษฐานึของท่าน
ความผูกพันที่คุณนายเลี้ยงมีต่อคุณนายนัน เป็นความผูกพัน
ที่ไม่อาจประมาณได้ว่ามากมายเพียงใด ดังจะเห็นได้จากเหตการณ