ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก่อนหน้านั้น หลวงพ่อทัตตะเคยอ่านหนังสือธรรมะมามาก
พอสมควร แต่มีความสนใจเฉพาะเรื่องที่เป็นอภิญญาธรรม เรื่อง
ธรรม เกี่ยวกับการคุ้มครองเรือน ไม่เคยเข้าไปอยู่ในจิตใจของท่าน
คืนนนั้นท่านกลับไปนอนคิดอยู่ตลอดคืน จึงบอกโยมพ่อไว้ว่ารู้ขึ้น
ว่า “ผมไม่แต่งแล้วล่ะ”
ครั้งนั้นท่านไม่แต่งงานเพราะไม่รู้ธรรม แต่ในครั้งนี้เมื่่อมา
ร่วมสร้างบารมีบกับหมู่คณะ ได้เรียนรู้ธรรมทั้งปริยัติและปฏิบัติแล้ว
ท่านไม่แต่งงาน เพราะได้กลายสมัตรผู้ยอดเยี่ยมเช่นคุณยาย
เมื่อผ่านพันเหตุการณ์ทั้งหลายมาถึงจุดนี้ หลวงพ่อทัตตะก็
พิจารณาว่า ตลอดระยะเวลาที่ท่านคิดว่าตนเองเป็นผู้รู้อักษราพ
นั่น แท้ที่จริงแล้วท่านไม่เคยรู้จักตัวเองเลย ต้องให้คุณยายมาดู
ชี้แนะว่าตัวท่านไม่เหมาะกับชีวิตทางโลกอย่างไร และควรจะทำ
อย่างไรต่อไป
นอกจากนี้เมื่่อพบคุณยาย พบเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรมที่บ้าน
ธรรมประสิทธิ์ ความเป็นอยู่ของที่นี่มีความอบอุ่นอย่างประหลาด
คุณยายเป็นศูนย์กลางความรู้สึกนึกคิดของท่านทั้งหมด เหมือน
เป็นทั้งพ่อทั้งแม่รวมกัน ท่านมีความสุขที่จะสามารถใช้ได้ถาม
คุณยายได้ทุกอย่าง ทุกข์สุขอย่างไรคุณยายรู้หมดโดยไม่ต้องบอก
ต้องถาม ทั้งยังมีเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรมสามารถสนทนาธรรมกันได้
๑๕๙