นั่งสมาธิและการขาดรู้ : หน้า 57/232

นั่งอยู่ตลอดเวลา เพราะถ้าเผลอทำตัวเองไปทางใดทางหนึ่งแม้เพียงนิ้วเดียว จะถูกรังวัดทันที ท่านั่งสมาธิของท่านจึงสวยงามที่สุด ส่วนคำว่า "ขาดรู้" คือ การทำใจให้หยุดนิ่งสนิทสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ จนกระทั่งหลุดจากกายหยาบเข้าไปสู่กายธรรมที่ละเอียดขึ้นไปเรื่อย ๆ ทั้งการรับรู้ภายนอกเข้าไปรับรู้ภายใน เมื่อครบกำหนดเวลาล่วงจ่ายถอดถอน การาขาดรู้ทำให้จิตบริสุทธิ์มาก มีพลังมาก ความรู้ว่างของขวางมากและมีฐานะสนะเม่นยามากกว่ากระทั่งความรู้แตกฉาน ทำให้เข้าใจเรื่องราวของโลกและชีวิตเพิ่มมากขึ้นไปตามลำดับ คุณยายท่านเอาจริงเอาจังจนกระทั่งขยันจากผู้ไม่รู้อะไรมาเป็นรู้ อยู่แถวหน้า ได้รับความไว้วางใจจากหลวงปู่ตอนน้ำให้เป็นหัวหน้าเวรขาดรู้ ซึ่งถือว่าเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติยิ่งสำหรับผู้ศึกษาธรรมาธรรมกายที่ฝึกฝนตนเองมาอย่างดีแล้ว ครั้นแล้ว วันเวลาที่ไม่พึงปรารถนาก็มาถึง หลังจากอยู่วัดปากน้ำครบ ๑ เดือน ถึงกำหนดที่คุณยายจะต้องกลับไปหาคุณนายเลียบ แต่เมื่อผ่านมาถึงเพียงนี้ ท่านตั้งใจว่าจะไม่กลับไปอีก จึงปรึกษากับคุณยายทองว่าต “พี่สวย พี่สวย ฉันไม่กลับแล้วนะ” “กู๋ไม่กลับไว้ อีกง เราบวชกันดีกว่า”