หลวงปู่วัดปากน้ำและการส่งต่อวิชชาธรรม : หน้า 79/232

ประมานปี พ.ศ. ๒๕๕๗ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเรียกประชุมลูกศิษย์ทั้งหมด ทั้งในวัดและนอกวัดเพื่อประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าอีก ๕ ปี ท่านจะมรณภาพ ให้ลูกๆ ช่วยกันเผยแผ่วิชาธรรมภายในวัดโลก เพราะสำคัญและมีประโยชน์มาก วิชาชานช่วยคนได้ทั้งโลก และสั่งไม่ให้คุณยายไปไหน ให้อยู่ที่วัดปากน้ำ รอผู้ที่จะมาสืบทอดวิชชาธรรมกายในวันข้างหน้า ต่อมา หลวงปู่วัดปากน้ำท่านอาพาธหนัก บรรดา พระภิกษุชื่อต่างๆ ก็ล้มลุกขึ้นเต็มไปหมด คุณยายไม่สามารถขึ้นไปเยี่ยมท่านได้ ได้แต่ส่งเทวดาคอยฟังข่าวอยู่อย่างๆ เพราะวิญญาณ ความเป็นอยู่อยู่ที่หลวงปู่เข้มงวดตลอดมานั้น ทำให้แม่ชีต้องสำรวจ ระวังตัวเองให้ยุ่งย่ำๆ พระภิกษุ จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของ ชีวิต หลวงปู่วัดปากน้ำท่านก็รำลึกภาพไป เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๒ เวลาบ่าย 3 โมงเศษ หลังจากหลวงปู่วัดปากน้ำ มรณภาพแล้ว บรรดาลูกศิษย์ ที่ทำวิชชาทั้งหลายต่างยกย่องไปคนละทิศละทาง บางคนก็ ไปอยู่ที่อื่น บางคนก็ยังปักหลักสอนธรรมปฏิบัติอยู่ตามกฏิ หรือ ตามบ้านของแต่ละคนในบริเวณวัดปากน้ำ ส่วนคุณยายไม่ได้ย้าย ไปไหน ท่านมีความถี่าถูกตาวี่ ดอยปรมนิบัติ ช่วยเหลือดูแล