หลวงปู่วัดปลาน้ำ: การเรียนรู้จากคำถามและการนั่งสมาธิ : หน้า 54/232

หลวงปู่วัดปลาน้ำท่านก็ว่า "เออ มันต้องอย่างนี้สิวะ" หลวงปู่วัดปลาน้ำท่านจะค่อยๆถามจากง่ายไปหายาก พอวันรุ่งขึ้นท่านก็ถามอีก "ลูกจันทร์ หลวงพ่อออกจากห้องฉัน เห็นคนพิการ ขามันเปล่า เอ้งลองไปดูซิว่า กายละเอียดของมันเปล่าว or เปล่า?" คุณยายก็หาคำตอบมาว่า เวลาหลวงปู่ท่านถาม ถ้ใครตอบถูก ท่านจะบอกว่า "เออ มันต้องอย่างนี้สิวะ" ถ้าผิดก็น่าจะถามอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเรื่องยากขึ้นๆ เช่น ถามถึงแขนพรุ็ด ถึงความเชื่อถืออะไรต่างๆ ซึ่งคุณยายไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน แต่ด้วยญาณทัสนะที่แม่ยำ ทำให้ท่านตอบถูกทั้งหมด นอกจากหลวงปู่วัดปลาน้ำท่านจะออกถามเสมอว่า "เวลาออกไปที่หอฉันน่ะ เองอยู่ตรงกลางหรือเปล่าวะ?" ทำให้คุณยายต้องเอาใจไววัลตรงกลางกายตลอด ไม่ให้หลานท่าจะนิ่ง ๆ ถ้าหากลางคืน เมื่อเป็นอย่างนี้ความรู้สึกก็ยังเข้าไปเรื่อยๆ จนในที่สุดท่านได้มานั่งบนเตียงขาว เตียงขาวมีลักษณะคล้ายธรรมาสน์สำหรับพระนั่งเทียน ขนาดพอדี้ตัว มีไว้ให้เป็นเกียรติสำหรับผู้ที่มีธรรมะดีเด่น เวลา คุณยายนั่งสมาธิในตอนกลางคืน จะต้องกางมุ้งครอบไว้อีกทีหนึ่ง เนื่องจากเตียงนี้มีขนาดเล็ก จึงเป็นเหตุให้คุณยายต้องนั่งตัวตรง