การสื่อสารจากใจสู่ใจผ่านวัตถุ : หน้า 50/232

แม้ปรากฏถ้อยคำว่า “เชิญดู” ก็สามารถดึงดูดคนให้เข้าไปดู ไปสัมผัสใกล้ๆ ได้ ราวกับมีน้ำมาหล่อเลี้ยงให้ดอกไม้นั้นสดชื่น งดงาม เตียงเก่าๆ พังๆ ของคุณยายก็เช่นกัน เสมือนมีน้ำหล่อเลี้ยง เป็นน้ำแห่งความบริสุทธิ์สะอาดที่กลิ่นจากใจถีงมือ จากมือถึงเตียง และจากเตียงไปถึงใจของผู้ที่มาดู เดิมของคุณยายจึงกลายเป็นที่ชุมนุมของนักบกองทัพธรรมที่ชอบมาจับมาลูบคลำเตียงของท่าน สำหรับเรื่องอาหาร คนเก่าๆ ที่อยู่มwallet-อ่นั้นก็ไม่ออมให้คุณยายไปร่วมวงด้วย เพราะท่านมีริบร้างผอม ผมยาว ตาลึก เนื้อ ตัวสะพรึงไปด้วยเสน่ห์เป็นธรรมดาที่ใครเห็นก็ต้องคิดว่าท่านเป็นโรค กลัวจะติดเชื่อโรคจากท่าน ดังนั้นเวลาเขาเอาอาหารให้คุณยาย เขาก็ ตักใส่ถุงสังสัยแล้วเลือกใจให้เหมือนใม่เต็มใจ คุณยายต้องพบกับสภาพเช่นนี้ทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง คนเราหากถูกใครแสดงความรังเกียจเช่นนี้ก็วนคงอยากที่จะหนอยู่ต่อไปได้ แต่สังของผู้มีบุญนั้นสอนตัวเองได้ คุณยาย คิดว่าท่านมาอยู่ที่นี่เพื่อปฏิบัติธรรม ออกจากบ้านมาเพื่อศึกษาวิชาธรรมกาย อาหารมือนี้หรือทุกมือเป็นของหลวงปู่วัดปากน้ำ ที่ได้มาจากบุญของผู้ที่มีศีรธรา เพราะหลวงปู่วัดปากน้ำเป็นเนือนาบญ คนอยากได้บุญก็มา ทำบุญกับท่าน แล้วท่านก็เผื่อมาถึงลูกศิษย์ทุกๆ คน