พระมงคลเทพมุนี (ธรรม ๕ ก่อเกิดสุข) : หน้า 7/43

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 159 ៤៨ พุทธโอวาท (ธรรม ๕ ก่อเกิดสุข) ๒๔ ตุลาคม ๒๔๙๗ นโม..... อพยาปัชช์ สุข โลเก...... พระพุทธเจ้าทรงประทานเทศนานี้แก่ บริษัท ๔ ให้เป็นตัวอย่างอันดีแก่ประชุมชนในยุคนั้น จนถึงทุกวันนี้ว่า พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ดำเนินมาอย่างไร จึงได้รับความสุขอย่างยิ่ง ตามที่พระ บาลีมีว่า อพยาปัชช์ ฯ ความไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก ขยายความ ความสำรวมระวังในสัตว์มีชีวิตหรือไม่มีชีวิตเป็นเหตุให้รักษา ความปราศจากความกำหนัดยินดี เป็นสุขในโลก ก้าวล่วงเสียซึ่งกาม นำเสียซึ่งอัสมิมานะ นี้เป็นสุขอย่างยิ่ง ๑. “ความไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก” ตนของตน ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นด้วยกาย วาจา ใจ ตนก็เป็นสุข คนอื่นที่ไม่ถูกเบียด เบียนก็เป็นสุข เพราะความเบียดเบียนเป็นทุกข์ในโลก โลก คือ หมู่สัตว์ ที่ไปเกิดมาเกิด อาศัยขันธ์ ๕ อยู่ โอกาสโลก คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม วิญญาณ อากาศ ขันธโลก คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นขันธ์ ๕ โลกกำลังเบียดเบียนซึ่งกันและกัน เดิมเริ่มจากตนนั่นเองเบียดเบียนกับบุคคลอื่นสองคน เท่านั้นในโลก ตั้งแต่สกุลเดียวกัน มาถึงมารดาบิดาเบียดเบียนกันขึ้นก่อน ลูกก็เอาอย่างเบียดเบียน กันบ้าง ถึงขั้นตบตี อยู่ร่วมกันไม่ได้ มารดาบิดาคุมไม่อยู่ ก็ต้องเป็นทุกข์ ตระกูลไม่เป็นกลุ่มก้อน เพราะความเบียดเบียน ทั้ง ๒ ครั้ง ต่อไปขยายเป็นประเทศเบียดเบียนประเทศ ต้องพากันทุกข์ยากเดือดร้อน เช่น สงครามโลก จึงเห็นว่า การเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เกิดขึ้นเพราะความไม่เบียดเบียน ประเทศหนึ่งไม่ เบียดเบียนกันทั้งหมด ประเทศนั้นก็เจริญรุ่งเรือง ไม่ต้องมีตำรวจเฝ้า ไม่ต้องมีศาลตุลาการ การที่จะไม่เบียดเบียนกันเช่นนี้ได้ ต้องอาศัยพระพุทธศาสนาแท้ๆ