ความไม่ประมาทและทางไปนิพพาน : หน้า 27/43

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 179 ๔๕ ปี แห่งการเทศน์ โปรดพุทธเวไนยสัตว์ของพระบรมศาสดา รวมไว้เป็น ๘๔,๐๐๐ พระ ธรรมขันธ์ ย่อเป็นพระวินัยปิฎก ๒๑,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ พระสุตตันตปิฎก ๒๑,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ๔๒,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ พระปรมัตถปิฎก ทั้งหมดนี้ มีความไม่ประมาทเป็นสำคัญ คือ ไม่ประมาทในศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ วิมุตติ ญาณทัสสนะ จะบรรลุตามลำดับไปถึงนิพพาน พระพุทธเจ้าตรัสว่า อัปปมาโท อมต์ ปท์ ความไม่ประมาท เป็นหนทางไม่ตาย ไม่ตายนั่นเป็นอย่างไร แค่ไหนที่จะไม่ตาย ก็ต้องเป็นชั้นๆ ขึ้นไป ตั้งแต่กายมนุษย์ถึงกาย อรูปพรหมละเอียด แปดกายนี้ยังอยู่ในภพ ไปนิพพานไม่ได้ - “พอถึงกายธรรมเท่านั้น รูปพระพุทธปฏิมากร เกตุดอกบัวตูม บริสุทธิ์ใสเป็น กระจกคันฉ่อง ส่องเงาหน้า กายที่ ๙ ของตัวเอง มีทุกคน ชายก็มี หญิงก็มี เหมือนกัน ทุกคนแบบเดียวกัน ไปถึงกาย นั่นนะเป็นตัวอมตะทีเดียว อปฺปมาโท อมต์ ปท์ ทีเดียว เห็นนิพพานได้ทีเดียว.....กายธรรมนั่นแหละไม่ตาย” ถ้าถึงเพียงกายมนุษย์ ไม่ช้าเท่าไรก็ตาย ถึงกำหนดก็ตาย ไม่เหลือสักคน ประมาทอะไร ? - ประมาทในกามคุณ ทั้ง ๕ คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ที่ทำให้สัตว์โลกเนิ่นช้า เห็นทุกข์ เป็นของจริง เป็นสุข คนที่มีกิเลสบางปัญญาละเอียด จึงจะเห็นว่าเป็นทุกข์ เป็นของหลอกลวง เรียก กามภพ รูปภพ อรูปภพ ประมาท ทั้ง ๕ อย่างนี้ หลอกลวงสัตว์โลกให้ลุ่มหลง ไม่รู้จักพ่อแม่ พระเณร ปลุกปั่นให้ยินดีอยู่ใน ความ พอแตกกายทำลายขันธ์ไปเกิดเป็นพรหม ก็ยินดีความอยากในรูปฌาน ได้ชื่อว่าประมาทอยู่ ตายอีก แม้ไปเกิดในอรูปพรหม ถอนใจไม่ออกจากอรูปฌาน แตกกายทำลายขันธ์ไม่พ้นจากความ ตาย ออกจากภพไม่ได้ นี้เป็นหนทางตาย ดังนั้น เมื่อเข้าถึงกายอรูปพรหม (4 กายในภพ) จึงต้องทำให้ถึงกายธรรม เป็นกายที่ ๙ แล้ว เข้าถึงกายธรรมอรหัตละเอียด ไปนิพพาน กายธรรมนั่นแหละไม่ตาย ความไม่ประมาท จึงเป็นหนทาง ไม่ตาย เมื่อรู้จักเช่นนี้ ให้กลับความเห็น จำ คิด รู้ พยายามทำที่ไม่เห็นให้ปรากฏเหมือนเจ้าภาพ วันนี้ สละพัสดุกาม ความตระหนี่ นำไทยธรรมและผ้าป่ามาทอด ประเพณีการทอดกฐิน : เรื่องพระอนุรุทธเถรเจ้า ครั้งพระบรมศาสดามีพระชนม์อยู่ ทรงอนุญาตพระอนุรุทธ ไปแสวงหาผ้าบังสุกุล นางเทพ ธิดา ในดาวดึงส์ ผู้เคยเป็นภรรยาในชาติก่อน เห็นด้วยตาทิพย์ จึงนำผ้าทิพย์ เนื้อละเอียด เอา มาคล้องไว้ ในป่าทึบ (ในตำนานว่า แสดงเทวฤทธิ์เปิดทางเป็นช่องให้เข้าไป) ท่านเป็นพระอรหันต์ เห็นด้วยญาณ ก็เดินไปพิจารณาผ้าว่า ไม่มีเจ้าของ เป็นของแปดเปื้อน แล้วกล่าวว่า “อิม วตถ์ สกูล จีวร์ มยุห์ ปาปุณาติ” เช่นเดียวกับที่พระภิกษุชักผ้าป่า แล้วนำผ้าไปถวายพระพุทธเจ้า ทรงรับสั่งให้ กรานเป็นกฐิน ผ้าเป็นต้นกฐิน เพราะตัวเดิมได้มาจากผ้าป่า