การปฏิบัติธรรมและความบริสุทธิ์ในชีวิตมนุษย์ : หน้า 25/43

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 177 นี่เราจะทำอย่างไรนี่ ข้าไม่สู้ แล้วข้าก็ไม่หนี ทำดีอันหนึ่งอันใดมีเท่าไรทำจน สุดความสามารถของตัว จะรุกรานสักเท่าไรก็ไม่รู้ แต่ไม่หนี ทำอะไรทำจนสุดความ สามารถของตัว จนกระทั่งบัดนี้เป็นประโยชน์ไม่ใช่แต่มนุษย์ในประเทศเท่านั้น ฝรั่งมังค่ายังเข้ามาพึ่งพาอาศัย” พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสว่า อุกาส โย ฯ ภิกษุรูปใดปฏิบัติธรรม สมควรแก่ธรรมอยู่ ปฏิบัติชอบยิ่ง ประพฤติตามธรรม เป็นปกติ อันว่าภิกษุรูปนั้น ชื่อว่าสักการะ ได้ชื่อว่าเคารพนับถือซึ่งเรา ตถาคตด้วยปฏิบัติบูชา เป็นอย่างยิ่ง ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เป็นอย่างไร ? สำหรับฆราวาส เริ่มต้นให้อยู่ในกุศลกรรม ๑๐ ประการ ได้แก่ กายบริสุทธิ์ ต คือ เว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ผิดในกาม วาจาบริสุทธิ์ ๔ คือ เว้นจากการพูดปด กล่าวส่อเสียด คำหยาบ คำเหลวไหล ใจบริสุทธิ์ คือ เว้นจากการโลภ โกรธ ผิดจากคลองธรรม ๓ - เมื่อตนบริสุทธิ์ดังนี้แล้ว ตั้งใจแน่แน่ว ชวนผู้อื่นให้บริสุทธิ์เหมือนตนอีก ประการเช่นกัน ยินดีผู้ที่บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ๑๐ ๑๐ ปฏิบัติ ๑๐ สรรเสริญผู้ที่บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ๑๐ จาก ๑๐ แยกเป็น ๔๐ เรียกว่า กุศลกรรมบถวิภาค ถ้าประพฤติเลวตรงข้ามทั้งหมด ก็เป็นตัวอย่างเสียหายแก่ลูกหญิงชาย ลูกก็จะเอาอย่าง ทำให้ ตระกูลนั้นเสียหาย ตายไปต้องไปเป็นเปรต อสุรกาย เดรัจฉาน สัตว์นรก - ธรรมนี้จึงเป็นมนุษยธรรม ที่ทำให้เป็นมนุษย์ เมื่อบริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ เพราะประพฤติถูกส่วนที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ แตกกายทำลาย ขันธ์ อายตนะมนุษย์ก็ดึงดูดไป ประกอบธาตุธรรมถูกส่วน ก็ดึงดูดมนุษย์เข้ามาเกิดในท้อง เหมือนแม่เหล็กดูดลูกเหล็ก ถ้าลูกเหล็กโตกว่าย่อมดูดเข้ามาไม่ได้ ถ้าว่าไม่บริสุทธิ์พอ อายตนะเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ก็ดึงดูดไปเกิดแทน เช่น เรื่องโจษกันว่า คนไปเกิดในท้องสุนัข ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม จึงเน้นความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ด้วยการ สามีจิปฏิปนฺโน คือ ปฏิบัติเป็นเจ้าในความบริสุทธิ์ รักษาความบริสุทธิ์ของ มนุษยธรรม ให้เสมอๆ ไป ไม่คลาดเคลื่อน อนุธมฺมจารี ประพฤติตามธรรม ส่วนฆราวาส ทำความเข้าใจเรื่องกุศลกรรม ๑๐ ว่าเพราะเหตุใดไม่ฆ่าสัตว์ เป็นต้น ซื้อเนื้อที่ตายมาบริโภคแทน ถ้าว่าซื้อเอาเป็นๆ มาบริโภค เสียทั้งทรัพย์ และศีลด้วย