ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 189
“ในวัดปากน้ำนี้ทั้งสว่างทำได้ขนาดนี้นะ ยิ่งกว่านี้ไปอีก ตรงกับพุทธ-อุทาน
นี้แล้ว เมื่อสว่างขึ้นได้ดังนั้นแล้ว ก็ได้เป็นลำดับไป นั่นสว่างดวงนั้น เรียกว่า
ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ใจก็หยุดนิ่งอยู่กลางดวงสว่างนั้น พอถูกส่วนก็เห็นดวงศีล ดวงสมาธิ ดวงปัญญา ดวงวิมุตติ
ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ ถูกส่วนต่อไปเห็นกายมนุษย์ละเอียดที่เป็นกายฝัน เข้ากลาง 5 ดวงอีกผ่าน
กายต่างๆ จนถึงกายอรหัตละเอียด
“ผู้เทศน์นี้สอน เป็นคนสอนเอง ๒๓ ปี ๕ เดือนนี้ ได้ทำไปอย่างนี้ไม่ถอย
หลัง เลย ยังไม่สุดกายของตัวเอง เมื่อยังไม่สุดกายของตัวเองแล้ว ตัวเองก็ปกครอง
ตัวเองยังไม่ได้ ยังมีคนอื่นเป็นผู้ปกครองลับๆ”
“ถ้าจะอยู่นอกปกครองเขา ต้องไปให้ถึงที่สุดสายธาตุสายธรรมของตัว ...ใน
ที่สุดนั้นไม่มีใครปกครองเลย เราปกครองของเราเอง เราไม่ต้องรับความแก่
ความเจ็บ ความตายก็ได้ เพราะเรามีอำนาจพอแล้ว”
“ในโลกนี้เขาเรียกว่า ละครโรงใหญ่ เล่นฝุ่น เล่นทราย เล่นแปลกๆ ไปตาม
หน้าที่ เอาจริงๆ แท้ๆ ไม่ได้สักคนหนึ่งขึ้นไป แล้วก็ตายกันหมด เอาจริงเอาแท้
เหลือสักคนหนึ่งก็ไม่มี เพราะเหตุอะไรเล่า เพราะเหตุว่าเลินเล่อเผลอตัวไป
มนุษยโลกนี้ เราผ่านไปผ่านมาเข้าใจว่า เป็นบ้านของเราเมืองของเราเสียใหญ่โต
มโหฬารทีเดียว เข้าใจเสียอย่างนั้นก็เข้าใจผิดไป
นี่แหละละคร กายเรานี้นะโตกว่าบ้านเมืองเหล่านี้มากนัก ให้ไปชมดูเถิด แต่
ว่าต้องไปให้ถึงที่สุดให้ได้นะ ไปที่สุดของกายเหล่านี้ได้ก็จะเอาตัวรอดได้เป็นแท้”