การบรรลุธรรมและที่พึ่งในพระพุทธศาสนา : หน้า 8/59

8 00 SWW 5:555 WIN A 0 ในขณะที่ทิฏฐิมานะของดาบสทั้งหลายลดลงแล้วนั่นเอง พระผู้มีพระ ภาคเจ้าได้เสด็จมาถึง เมื่อท่านประทับในที่อันควรแล้ว พระโมคคัลลานะก็ เข้ามาถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า ดาบสทั้งหลายเห็นดังนั้น จึงเข้ามา กราบด้วย เพราะเห็นว่าขนาดพระโมคคัลลานะยังปราบพญานาคได้ พระผู้ มีพระภาคเจ้าจะต้องมีอานุภาพมากกว่าพระโมคคัลลานะเป็นแน่ ในที่สุด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรม ให้อัคคิทัตดาบสและบริวาร ได้ทราบถึงสรณะที่แท้จริงว่า สรณะที่แท้จริง มีเพียง ๓ อย่างเท่านั้น มีอยู่ ภายในตัวของเรา คือพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ทั้ง ๓ อย่างนี้เป็น ที่พึ่งอันเกษม ที่จะช่วยให้พ้นจากความทุกข์ทั้งหลายได้ ส่วนภูเขา ป่า ต้นไม้ใหญ่ หรืออารามศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ที่พึ่งอันแท้จริง เมื่อพระองค์ตรัสพระธรรมเทศนาจบลง อัคคิทัตดาบสและบริวารก็ ได้บรรลุมรรคผลนิพพานกันทั้งหมด พระพุทธเจ้าจึงประทานเอหิภิกขุอุปสัมปทา ให้เป็นนักบวชในพระพุทธศาสนา นี่ก็เป็นเครื่องยืนยันว่าพระรัตนตรัยภายในเท่านั้น เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่ แท้จริงได้ เพราะฉะนั้นเมื่อเราได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมแล้ว ต้องนับว่าเป็นบุญลาภ ของเรา ที่ได้มีโอกาสมาศึกษากิจในทางพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ สำคัญเกี่ยวกับชีวิตของเราเอง ถ้าหากเรายังไม่รู้จักว่าสรณะนั้นเป็นอย่างไร อยู่ที่ตรงไหน จะเข้า ถึงด้วยวิธีการใดแล้ว ชีวิตเราก็จะมีแต่ความทุกข์ทรมาน แต่ถ้าหาก ว่าเรา รู้จักและรู้วิธีปฏิบัติที่ถูกต้องแล้ว ไม่ช้าเราก็จะเข้าถึงความสุขที่แท้จริงที่อยู่ ภายในตัวของเราเองได้ วิธีที่จะเข้าถึงความสุขและที่พึ่งที่แท้จริงนี้ ต้องหยุดนิ่งอย่างเดียวเท่านั้น นำใจที่แวบไปแวบมา คิดไปในเรื่องราวต่างๆ นำมาฝึกให้มาหยุดนิ่งอยู่ในกลาง กาย ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ในระดับเหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ โดย สมมติว่าเราหยิบเส้นด้ายขึ้นมา ๒ เส้น เส้นหนึ่งขึงให้ตึง จากสะดือทะลุหลัง อีกเส้นหนึ่งขึงจากด้านขวาทะลุด้านซ้าย ให้เส้นด้ายทั้ง ๒ ตัดกันเป็นกากบาท จุดตัดเล็กเท่ากับปลายเข็ม ตรงนี้เรียกว่าฐานที่ 5 ให้สมมติเอานิ้วชี้กับนิ้ว