ข้อความต้นฉบับในหน้า
พ 5 : 5 1 0 0 1 0 น า วิ สุ ท ธิ์ ( ห ล ว ง พ่ อ ธั ม ม ม โ ย ) 45
พอรุ่งขึ้นอีกวันฝนตกแต่เช้า พราหมณ์เห็นจีวรของภิกษุเปียกฝน
เพราะว่ามณฑปนั้นมีขนาดเล็กเกินไป ฝนจึงสาดเข้ามาได้ จึงคิดว่า “เรา
จะสร้างศาลาให้พระ ตรงนี้เสียเลย”
พอสร้างเสร็จแล้ว ถึงคราวฉลองศาลา จึงได้ไปนิมนต์พระภิกษุสงฆ์
ซึ่งมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข แล้วได้ถวายสังฆทาน เมื่อเสร็จภัตกิจแล้ว
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงอนุโมทนาบุญต่อพราหมณ์ ในความเป็นผู้ฉลาดใน
การทำความดี สั่งสมบุญทีละเล็กทีละน้อย เพิ่มขึ้นทุกๆ วันจนกลายเป็นบุญ
ใหญ่ แล้วได้ตรัสว่า
“ธรรมดาบัณฑิตทั้งหลาย ย่อมทำบุญบ่อยๆ แม้จะทำทีละเล็กที
ละน้อย แต่ควรทำบ่อยๆ เพราะสามารถกำจัดมลทินของตนได้ เหมือน
ช่างทองกำจัดสนิมทอง ฉะนั้น”
พอจบพระธรรมเทศนา พราหมณ์ได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน
มหาชนทั้งหลายที่มาฟังธรรม ก็ได้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน มีพระ
รัตนตรัยเป็นที่พึ่ง
ดังนั้น พวกเราไม่ควรประมาทในการทำบุญแม้เพียงเล็กน้อย ให้
หมั่นสั่งสมบุญบ่อยๆ นะจ๊ะ ทุกครั้งที่เราทำความดี ไม่ว่าจะเป็นการทำทาน
รักษาศีล หรือเจริญภาวนา จะเกิดกระแสบุญขึ้นในกลางกาย ชำระใจของ
เราให้บริสุทธิ์ เมื่อกายวาจาใจสะอาดบริสุทธิ์ดีแล้ว ใจจะได้หยุดนิ่งเข้าถึง
ความบริสุทธิ์ภายใน บริสุทธิ์เป็นชั้นๆ เข้าไป
เบื้องต้นจะเข้าถึงดวงธรรม มีลักษณะกลมเหมือนดวงแก้ว ใสบริสุทธิ์
เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ แล้วก็จะเข้าถึงดวงศีล ดวงสมาธิ ดวงปัญญา
ดวงวิมุตติ ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ จะเข้าไปพบกายภายใน ตั้งแต่กาย
มนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม และกายธรรมไป
ตามลำดับ
เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่าใครอยากจะได้มหากุศล อยากจะเป็นผู้ที่มี
บุญมากๆ ใจต้องติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตลอดเวลา บุญก็จะเกิด
ขึ้นตลอดเวลา ถ้าหากว่าเรารักบุญจริงๆ ก็ไม่ควรมีข้อแม้ ข้ออ้าง และ