การเสียสละเพื่อรักษาธรรม : หน้า 56/59

56 SON WSSSSNINNU1-0 เพื่อรักษาธรรมเอาไว้ ในการเสียสละอะไรบางสิ่งบางอย่าง เพื่อให้เข้าถึงสิ่ง ที่มีคุณค่ามากกว่า ท่านได้เรียงลำดับความสำคัญ ไว้ในมหาสุตโสมชาดก ขุท ทุกชาดก ดังนี้ “พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต เมื่อเล็งเห็นประโยชน์สูงสุด จึงสละทั้งอวัยวะและชีวิต เพื่อรักษา ธรรมเอาไว้” พระบรมศาสดาของเรา ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีงามในการเสียสละ ใน สมัยที่พระองค์สั่งสมบารมี ขณะเป็นพระโพธิสัตว์อยู่นั้น บางชาติทรงยอม สละแม้กระทั่งชีวิต เพื่อแลกกับคำว่า “เทวธรรม” คืออยากจะรู้ว่าธรรมอะไร ที่ทำให้เป็นเทวดา ขอให้ได้รู้เพียงแค่นั้น ก็ยอมสละชีวิตให้ยักษ์กินได้ ฉะนั้น พระองค์จึงเป็นยอดนักสร้างบารมี ผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ พระองค์ทรงบริจาคลูกนัยน์ตาเป็นทาน มากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า ทรงตัดศีรษะให้เป็นทาน มากกว่าผลมะพร้าวในชมพูทวีป ทรงสละเลือดเป็น ทานมากกว่าน้ำในท้องพระมหาสมุทรทั้งสี่ และทรงสละเนื้อเป็นทานมากกว่า ผืนแผ่นดินนี้เสียอีก ซึ่งเป็นสิ่งที่ใครๆ ยากจะทำได้ เพราะน้ำใจของพระโพธิสัตว์ นั้นยิ่งใหญ่ จะยอมสละได้ทุกสิ่ง เพื่อการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ พระองค์ได้ทรงสอนเกี่ยวกับเรื่องการเสียสละว่า ในคราวที่เราจำเป็น จะต้องสละบางสิ่งไป เพื่อรักษาบางสิ่งไว้ ให้เรียงลำดับการเสียสละดังนี้คือ ให้สละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ เพราะทรัพย์สินเงินทองเป็นของนอกกาย หมดไปแล้วเรายังหาใหม่ได้ ให้สละไปเถอะ เพื่อรักษาอวัยวะเอาไว้ และให้ สละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต เพราะชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ ชีวิตมีค่าต่อการสร้างบารมี แม้ต้องสูญ เสียอวัยวะบางส่วนไป ก็ให้รักษาชีวิตเอาไว้ เพื่อการสร้างบารมี เมื่อเห็นคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ในการบรรรลุธรรม ทรงให้สละทุก สิ่งทุกอย่าง เพื่อรักษาธรรมเอาไว้ แม้ชีวิตจะสูญสิ้น แต่ธรรมะไม่สิ้นสูญ ให้ เอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อแลกกับธรรมะ แม้เนื้อและเลือดจะแห้งเหือดหายไป เหลือแต่หนัง เอ็นและกระดูกก็ตามที ถ้าไม่ได้บรรลุธรรมละก็ ยอมตายทีเดียว