การไม่ประมาทในชีวิตจากพระไตรปิฎก : หน้า 21/59

พ ร ะ ร า ย ก า ว น า ร ส ท 3 ( ห ล ว ง พ่ อ ธั ม ม ม โ ย ) 21 พ่อค้าได้ถวายอาหารกับพระเถระ พระอานนท์จึงถือโอกาสสนทนากับพ่อค้านั้น โดยถามว่าท่านจะอยู่ที่นี่นานไหม? พ่อค้าตอบว่า “กระผมเดินทางมาไกล ถ้าจะเดินทางต่อไปอีก ก็กลัว จะเสียเวลาเสียงาน จึงตั้งใจจะอยู่ขายสินค้าที่นี่ จนตลอดฤดูกาล” พระอานนท์จึงบอกอุบาสกว่า “อันตรายของชีวิตรู้ได้ยาก ทำไมท่าน มัวประมาทในชีวิตเล่า” “ข้าแต่ท่านผู้เจริญ อันตรายอะไรหรือจักมีแก่กระผม” “อุบาสก ท่านจะมีชีวิตอยู่อีกเพียง ๗ วันเท่านั้น” พ่อค้าได้ฟังเช่นนั้น เกิดความสลดใจ จึงตั้งใจว่าเวลาที่เหลืออยู่ เรา ต้องรีบทำความดี เพราะตอนนี้ชีวิตเราดุจไม้ใกล้ฝั่ง จึงตั้งใจถวายสังฆทาน โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธานตลอด ๗ วัน ในวันที่ ๗ พระศาสดาได้ประทานโอวาทว่า “ดูก่อนอุบาสก ธรรมดา บัณฑิตไม่ควรประมาท อย่าคิดว่าเราจะอยู่ในที่นี้ ประกอบการงานตลอดฤดู ทั้ง ๓ ควรคิดถึงความตายบ้าง” แล้วตรัสเทศนาไม่ให้ประมาทในชีวิต พอ เทศนาจบ พ่อค้าก็มีดวงตาเห็นธรรม เข้าถึงธรรมกายพระโสดาบัน เมื่อพระศาสดาเสด็จกลับ พ่อค้าเดินตามไปส่ง พระพุทธองค์และ หมู่แห่งภิกษุ พอกลับมาถึงที่พัก เกิดปวดศีรษะกะทันหัน จึงนอนพัก แล้วก็ สิ้นชีวิตวันนั้นเอง แต่ด้วยอานิสงส์แห่งบุญที่ได้ตั้งใจทำในช่วงบั้นปลายชีวิตตลอด ๗ วัน และมีดวงตาเห็นธรรม จึงได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต จากเรื่องนี้ เราทั้งหลายจะได้ข้อคิดว่า ชีวิตดุจไม้ใกล้ฝั่ง ชีวิตเราอยู่ ใกล้ความตายทุกขณะจิต จะตายเมื่อไร ที่ไหน กำหนดวัน เวลา สถานที่ไม่ได้ เหมือนต้นไม้ที่ริมตลิ่ง ซึ่งจะถูกกระแสน้ำเซาะให้พังลงไปทุกวัน ชีวิตของเรา ก็เช่นเดียวกัน ย่อมถูกกระแสแห่งความชรา ความเจ็บ และความตาย ซัดสาด ให้แตกดับไปได้ทุกเมื่อ บุคคลใดไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต หมั่นตักเตือน ตัวเองอยู่เสมอ และรีบเร่งทำความเพียร ชีวิตของเขาย่อมประสบความสุข อย่างแน่นอน