การพัฒนาจิตสู่พระนิพพาน : หน้า 33/59

พ 5 : 5 1 0 0 1 0 น า วิ สุ ท ธิ์ ( ห ล ว ง พ่ อ 5 ม ม ม โ ย ) 33 การที่จะทำให้ได้ จกฺขุกรณี ญาณกรณี อุปสมาย อภิญฺญาย สมโพธาย นิพฺพานาย นั้นจะต้องประกอบด้วยมรรคมีองค์ ๘ คือมีความเห็นถูก คิดถูก พูดถูก ทำถูก อาชีพชอบ เพียรชอบ มีสติชอบ และมีสมาธิชอบ ในเบื้องต้นต้องมีความเห็นถูก แต่ความเห็นถูกที่สำคัญที่สุด คือเห็น ว่าพระนิพพานมีจริงๆ เป็นบรมสุขที่จะดับทุกข์ได้จริง พ้นทุกข์ได้จริง และมีผู้ ปฏิบัติตามเห็นได้จริง ความคิดชอบ มีความคิดที่ถูกต้อง เป็นความคิดที่แตกต่างจากชาวโลก คือคิดออกจากกาม คิดออกจากความพยาบาท คิดออกจากความเบียดเบียน ซึ่งความคิดเหล่านี้มีอยู่เป็นประจำของชาวโลก ถ้าจะเดินเส้นทางสายกลาง ต้องคิดเหนือโลก ทวนกระแสของชาวโลก คิดตรงข้ามเลย ชาวโลกตรึกเรื่องกาม เราก็คิดออกจากกาม เขาตรึกเรื่อง พยาบาท เราก็คิดออกจากความพยาบาท เราก็คิดออกจากการเบียดเบียน เขาตรึกเรื่องการเบียดเบียนกัน เมื่อมีความคิดอย่างนี้มากขึ้นๆ ย่อมส่งผลให้กาย วาจา ใจบริสุทธิ์ สิ่ง ใดที่จะทำให้กายไม่บริสุทธิ์ วาจาไม่บริสุทธิ์ ใจไม่บริสุทธิ์ ให้เว้นหมดเลย แล้ว มีสติให้ใจของเราอยู่ในกลางกาย ทำความเพียรระวังบาปอกุศลไม่ให้เกิดขึ้น ให้เกิดแต่สิ่งที่ดีๆ แล้วหมั่นทำให้เจริญขึ้น ในที่สุดสัมมาสมาธิก็จะเกิด คือใจ หยุดทีเดียว ถ้าทำให้บริสุทธิ์กาย วาจา ใจได้ ไม่ช้าสัมมาสมาธิ ก็เกิดขึ้นอยู่ภายใน หยุดนิ่งถูกส่วนเข้า ก็เป็นดวงใส ใสสว่างเกิดขึ้นที่กลางกาย อย่างเล็กขนาด ดวงดาวในอากาศ อย่างกลางขนาดดวงจันทร์ในคืนวันเพ็ญ อย่างใหญ่ขนาด ดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน เกิดขึ้นในกลางหยุดกลางนิ่งที่กลางกาย แล้วหยุด อย่างนี้เรื่อยไปเลย หยุดไปตามลำดับ พอถูกส่วนเข้า ก็จะเห็นดวงธรรมผุดซ้อนกัน เกิดขึ้นอยู่ภายใน ซ้อนกันเป็นชั้นๆ เข้าไป จนกระทั่งครบ 5 ดวง ในกลางดวงธรรมดวงที่ 5 จะพบกายภายในเรียกว่า กายมนุษย์ละเอียด