ข้อความต้นฉบับในหน้า
40 5 2 ม พ 5 : 5 5 5 1 1 1 1 1 1
0
ลูกก็บอกว่า “พ่อนิมนต์พระมา
พระท่านจึงกลับวัดหมดแล้ว”
แล้วก็ห้ามพระสวดมนต์เสียเอง
ธัมมิกอุบาสกบอกว่า “พ่อไม่ได้พูดกับพระ แต่พ่อพูดกับเทวดา เขา
เอาราชรถมาเชิญให้พ่อกลับวิมาน พ่อจึงบอกให้เขารอก่อน พ่อจะฟังธรรม”
ลูกก็ถามว่า “ราชรถที่ไหนล่ะพ่อ พวกผมไม่เห็นเลย”
พ่อจึงบอกว่า “งั้นลูกจงเอาดอกไม้มาร้อยเป็นพวงมาลัย” แล้วถาม
ลูกต่อว่า “ลูกคิดว่าสวรรค์ชั้นไหนน่ารื่นรมย์ล่ะ”
ลูกๆ ก็บอกว่า “ชั้นดุสิตสิพ่อ เพราะเป็นที่ประทับของพระโพธิสัตว์”
ธัมมิกอุบาสกจึงบอกว่า “ถ้าอย่างนั้น เจ้าจงอธิษฐานจิตไปที่เทวดา
ชั้นดุสิต แล้วโยนพวงมาลัยขึ้นไปบนอากาศ”
บุตรของเขาได้โยนพวงมาลัยขึ้นไป พวงมาลัยก็ไปคล้องกับแอกของ
ราชรถจากชั้นดุสิต บุตรของเขามองไม่เห็นราชรถ แต่ธัมมิกอุบาสกเห็น เขา
จึงบอกว่า “ลูกเห็นพวงดอกไม้ที่ลอยอยู่นั่นไหม”
ลูกก็บอกว่า “เห็นแต่พวงดอกไม้ ไม่เห็นรถ”
ฝ่ายพ่อจึงกล่าวว่า “ตอนนี้พวงดอกไม้นั้น ได้ห้อยอยู่ที่ราชรถซึ่งมา
จากชั้นดุสิตแล้ว พ่อกำลังจะไปอยู่ภพดุสิต พวกเจ้าอย่าได้วิตกไปเลย ถ้า
พวกเจ้ามีความปรารถนาจะไปอยู่ร่วมกับพ่อ ก็จงหมั่นทำบุญให้มากๆ อย่าง
ที่พ่อได้ทำเอาไว้แล้วเถิด”
ธัมมิกอุบาสกกล่าวเสร็จแล้วก็ได้ทำกาละ คือถึง แก่กรรมลงในเวลานั้น
ละจากอัตภาพมนุษย์ไปเป็นเทพบุตร มีกายทิพย์ที่สวยงาม นั่งอยู่บนราชรถ
ซึ่งมาจากชั้นดุสิต เหล่าเทวดาทั้งหลายก็นำเขาไปสู่วิมาน เป็นวิมานแก้ว มี
ความอลังการสวยงามมากเต็มไปด้วยบริวาร เหล่าบริวารที่แวดล้อมต่างก็
ปลื้มปีติดีใจ ที่นายของตนกลับมาสู่วิมานอย่างผู้มีชัยชนะ เต็มเปี่ยมด้วยบุญ
บารมี ต่างอนุโมทนาบุญกับเทพบุตรธัมมิกที่ได้ทำบุญไว้ดีแล้ว
ชาวสวรรค์ทั้ง หลายเขาจะรอคอยการกลับมาของผู้มีบุญ เหมือนกำลัง
รอคอยหมู่ญาติอันเป็นที่รักที่จากไปนานแสนนาน ให้กลับมาสู่บ้านของตน