การภาวนาและเครื่องหมายที่ใสบริสุทธิ์ : หน้า 19/59

พ 5 : 5 1 0 0 า ว น า วิ สุ ท ธิ์ ( ห ล ว ง พ่ อ ร ม ม ม โ ย ) 19 จากนั้นให้กำหนดเครื่องหมาย เป็นดวงแก้วใสบริสุทธิ์ ประดุจเพชร ลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีขีดข่วนคล้ายขนแมว โตเท่ากับแก้วตาของเรา ใส เหมือนเพชร หรือจะใสเหมือนน้ำแข็ง ใสเหมือนกระจกที่ส่องเงาหน้าก็ได้ กำหนดก็คือการนึกอย่างเบาๆ สบายๆ คล้ายกับนึกถึงหยดน้ำที่กลิ้งบนใบบัว หรือน้ำค้างที่ปลายยอดหญ้า นึกอย่างนั้นนะ นึกอย่างสบายๆ ตรงนี้สำคัญนะ บางคนไม่เข้าใจตรงนี้ ไปเค้นภาพ จะให้ภาพดวงแก้ว ทะลักออกมาจากกลางท้อง อย่างนั้นไม่ใช่นะ ให้นึกถึงเครื่องหมายที่ใส บริสุทธิ์อย่างสบายๆ ถ้าใจฟังไปคิดเรื่องอื่น ก็ให้นึกถึงบริกรรมภาวนาว่า สัมมาอะระหัง ๆ ๆ ภาวนาไปแค่ไหน ภาวนาไปจนกว่าเราไม่อยากจะภาวนา อยากจะ ทำใจให้นิ่งเฉยๆ หรือดูดวงใสๆ รู้สึกมันสบายๆ ถ้าเกิดความรู้สึกอย่างนี้แล้ว ให้หยุดภาวนาไปเลย และจริงๆ แล้วคำภาวนามันจะหยุดไปเอง ถ้าเรา เพลินต่อการนึกถึงเครื่องหมายที่ใสสะอาด บริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียระไน แล้วนั้น นึกให้ใสเหมือนกับเพชรที่ตั้งไว้กลางแดด มันจะมีประกาย มีแสง สะท้อนออกมา ใส บริสุทธิ์ทีเดียว นึกอย่างนี้นะ นึกให้สบาย นึกแล้วต้อง สบาย ให้ผ่อนคลายทั้งกล้ามเนื้อ ทั้งจิตใจ ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ช้าเรา จะสมหวัง ขอเพียงมีความเพียรและทำให้ถูกวิธีเท่านั้น มีพุทธพจน์บทหนึ่ง ใน ภัทเทกรัตตสูตร กล่าวว่า “ความเพียร ควรทำในวันนี้ ใครเลยจะรู้ว่า ความตายจักมีใน วันพรุ่งนี้ เพราะการผัดเพี้ยนกับพญามัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่ย่อมไม่มี” มนุษย์ในโลกปัจจุบันนี้ น้อยคนนักที่จะคิดถึงความตาย คนส่วนมาก จะคิดถึงแต่เรื่องการทำมาหากิน คิดเพียงแต่ว่าวันนี้ วันพรุ่งนี้หรือวันข้างหน้า เราจะแสวงหาทรัพย์มาเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว เพราะคิดอยู่แต่เรื่องนี้ จึงประมาทในชีวิต ละเลยต่อการสร้างบุญบารมี อันเป็นงานที่แท้จริง เป็น งานหลักของชีวิต การแสวงหาทรัพย์ภายนอกนั้นเป็นงานรอง เพียงให้ดำรง ชีวิตอยู่ได้เท่านั้น