ชีวิตดุจไม้ใกล้ฝั่ง : หน้า 18/59

18 sw w SSSSNINNU1 ชีวิตดุจไม้ใกล้ฝั่ง A C% .. บัดนี้ถึงเวลาธรรมกาย ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง เพราะเป็น เวลาที่เราจะได้เพิ่มเติมความสุขความ สำเร็จให้แก่ชีวิต ด้วยธรรมะของพระ สัมมาสัมพุทธเจ้า อันเป็นสัจธรรมที่นำมาซึ่งความสุข ทำให้หลุดพ้นจากความ ทุกข์ทั้งมวล และก่อให้เกิดคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่แก่ผู้ประพฤติปฏิบัติได้ทุก กาลสมัย ยามใดที่บุคคลทั้งหลาย ได้ละเลยต่อการฟังธรรม ยามนั้นเขาย่อม เสียโอกาส ที่จะได้สัมผัสกับอมตธรรมอันทรงคุณค่า เพราะมนุษย์ทุกวันนี้กำลัง สับสน ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต เมื่อไม่ได้ฟัง ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชีวิตจึงต้องเวียนวนอยู่ในกระแสแห่งความทุกข์ หากจะมีความสุขบ้าง ก็เพียงเล็กน้อย ชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนหลับแล้วฝันไป พอตื่นขึ้นมา ก็ยังต้องพบกับความทุกข์อีก ชีวิตจึงเหมือนถูกตรึงด้วยเครื่อง พันธนาการ ยากจะสลัดออกได้ ต่อเมื่อได้ฟังพระสัทธรรม จึงจะเข้าใจความ เป็นจริงของชีวิต และสามารถสร้างคุณค่าให้แก่ชีวิตได้อย่างแท้จริง ดังนั้น ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป จะเป็นเวลาของการ ประพฤติปฏิบัติธรรม เพื่อให้ชีวิตของเราได้รับความสุขที่สมบูรณ์ยิ่งๆ ขึ้นไป จึงขอเรียนเชิญทุกท่าน นั่งหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะจ๊ะ วิธีการทำใจให้เข้าถึงสมาธิอย่างง่ายๆ ก็ให้เอาใจของเรามาหยุดนิ่ง อยู่ที่ฐานที่ ๗ ในกลางกายที่กลางท้อง เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ แต่ไม่ถึง กับต้องกังวลว่า จะต้องไปนั่งเล็ง ไปนั่งวัดกันว่าตรงไหม ไม่ต้องถึงขนาดนั้น เพราะฐานที่ ๗ จริงๆ เราจะเข้าถึงเมื่อใจหยุดแล้วเท่านั้น ถึงจะเห็นว่า อ้อ...ตรงนี้เอง แต่ตอนที่ใจเรายังไม่หยุด เรายังเริ่มต้นอยู่ ให้เราสมมติ หรือ คาดคะเนว่าเราจะเอาใจไปอยู่ในกึ่งกลางท้อง ตรงนี้แหละเรียกว่าฐานที่ ๗ จะได้ไม่ต้องสงสัย หรือกังวลว่ามันตรงฐานที่ ๗ ไหม ให้จำง่ายๆ ว่าเอาใจ มาตั้งไว้ตรงกึ่งกลางท้อง