การฝึกฝนใจด้วยการเจริญภาวนา : หน้า 18/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 18 การฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง ด้วยการเจริญภาวนา ทรงทำ อย่างนี้ทุกภพทุกชาติ จนบารมีของพระองค์เต็มเปี่ยม บริบูรณ์ ได้ตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า และ เป็นพระบรมครูของโลกได้ในที่สุด หลายว่า (นำนั่งสมาธิ) พระพุทธองค์ทรงเปรียบชีวิตของสรรพสัตว์ทั้ง “หยาดนํ้าค้างบนปลายยอดหญ้า ยามต้องแสง อาทิตย์อุทัย ย่อมเหือดแห้งหายไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมถูกความแก่ ความ เจ็บ และความตายเผาผลาญไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันนั้น” ชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ ล้วนมีความ ตายเป็นที่สุด ไม่มีใครเลยที่จะเอาชนะพญามัจจุราชได้ พอ แรกลืมตาขึ้นดูโลก ชีวิตก็บ่ายหน้าไปหามฤตยู เหมือนดวง อาทิตย์เมื่อโผล่พ้นขอบฟ้า แล้วก็มุ่งหน้าสู่อัสดง แต่ความสั้นยาวของชีวิตแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน เพราะความตายไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีสัญญาณบ่งบอกหรือ ตักเตือนว่า ชีวิตเราจะดับลงในวันใด เหมือนดวงประทีป ตั้งอยู่กลางสายลม บางคนจบชีวิตลงในวัยเด็ก บางคน