ปัญหาของนางกุณฑลเกสีและพระสารีบุตร : หน้า 96/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 96 ปัญหาของเราได้ ขอให้ผู้นั้นจงเหยียบกิ่งไม้หว้ากิ่งนี้” หาก พ้น ๗ วันแล้ว กิ่งไม้หว้าคงปักอยู่อย่างเดิม แสดงว่าไม่ มีผู้สามารถตอบคำถามได้ นางก็จะถือกิ่งไม้หว้า ออกเดิน ทางแสวงหาที่อื่นต่อไป นางเดินทางไปจนถึงเมืองสาวัตถี แคว้นโกศล หลังจากก่อกองทราย และปักกิ่งไม้หว้าไว้บนกองทราย ที่ ปากทางเข้าเมือง พระสารีบุตรบิณฑบาตผ่านมา เห็นเด็ก กลุ่มหนึ่งยืนล้อมกิ่งไม้หว้าอยู่จึงถามว่า “อะไรน่ะ?” เมื่อพระเถระทราบเรื่องจากเด็กแล้ว จึงให้เด็ก เหยียบกิ่งไม้หว้านั้น นางกุณฑลเกสีก็เข้ามาดุเด็กเหล่านั้น ว่า “กิจด้วยปัญหาของเจ้าไม่มี ทำไมจึงเหยียบกิ่งไม้นี้” พวกเด็กตอบว่า “พระสารีบุตรบอกให้เหยียบ นางจึงเข้าไปถามพระสารีบุตร เพื่อความแน่ใจ เมื่อนางรู้แล้วว่าพระเถระเป็นผู้ที่จะตอบปัญหาของนาง จึงได้เข้าไปยังสำนักของพระสารีบุตรในตอนบ่าย ข่าวการ โต้ตอบปัญหานี้ เป็นที่สนใจของชาวเมืองเป็นอย่างมาก ต่าง พากันมาฟังการโต้ตอบปัญหาระหว่างบัณฑิตทั้ง ๒ กันอย่าง เนืองแน่น เมื่อนางกุณฑลเกสีเริ่มถามปัญหากับพระสารีบุตร