ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ๒
: พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
22
แสน้ำพัดหายวับไปในบัดดลนั่นเอง
นางเห็นลูกน้อยทั้งสองหายไปต่อหน้าต่อตา จึง
ร้องไห้คร่ำครวญอย่างสุดแสนทรมาน แต่ในที่สุดนางได้
พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอยู่ ตะเกียกตะกายไปหาพ่อ
แม่ เมื่อเดินทางไปถึงบ้าน นางต้องตกใจเป็นที่สุดอีกครั้ง
เมื่อทราบว่าบ้านตัวเองถูกไฟไหม้ เพราะฟ้าผ่าเมื่อคืนนี้ พ่อ
แม่และพี่ชายเสียชีวิตหมดทั้ง ๓ คน
นางสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักพร้อมๆ กันถึง 5 คน
ชั่วเวลาเพียงคืนเดียว จึงเสียใจจนไม่สามารถตั้งสติอยู่ได้
กลายเป็นหญิงเสียสติในทันใดนั้นเอง จากนั้นนางเที่ยวเดิน
คร่ำครวญหาผู้ที่ตายไปแล้วเหล่านั้น ด้วยอาการกระเซอะ
กระเซิง จนผ้าผ่อนท่อนสไบหลุดจากร่างกาย
ธิดา
ด้วยอำนาจบุญในอดีตที่เคยสั่งสมไว้ อีกทั้งความ
ตั้งใจปรารถนาเป็นพระอรหันตสาวิกาผู้เลิศรูปหนึ่ง
เศรษฐีผู้นี้จะไม่มีทุกข์โศกที่สาหัสไปกว่านี้อีกแล้ว บุญ
บันดาลน่าพานางไปพบพระบรมศาสดา ในขณะที่พระองค์
ทรงแสดงธรรมอยู่ นางได้เดินตรงไปยังพระวิหาร แหวก
กลุ่มมหาชนเข้าสู่ที่แสดงธรรม
สาธุชนทั้งหลายเห็นนางผู้เสียสติเดินเข้ามาใกล้
ต่างตวาดไล่ แต่พระศาสดาตรัสห้าม แล้วอนุญาตให้นาง