ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
55
ที่นำไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ เราจะเหมือน
แช่อิ่มอยู่ในกลางดวงศีล เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับศีลดวงนั้น
หยุดนิ่งในกลางดวงศีลต่อไป ก็จะเข้าถึงดวงสมาธิ
ดวงปัญญา ดวงวิมุตติ ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ ไปตามลำดับ
จนเข้าถึงกายในกายเป็นลำดับ ในที่สุดก็จะเข้าถึงพระธรรม
กาย มีลักษณะเป็นพระพุทธรูปแก้วใสบริสุทธิ์ นี่เป็นเครื่อง
ยืนยันว่า ศีลของเราบริสุทธิ์บริบูรณ์แล้ว เราจะรู้สึกอบอุ่น
ใจ ปีติและเป็นสุข ปลอดภัย เหมือนมีเกราะแก้วคุ้มกันภัย
อันตรายให้แก่เราได้เป็นอย่างดี
ในสมัยพุทธกาล มีพระภิกษุรูปหนึ่ง กำลังนั่งฟัง
ธรรมในเวลากลางคืน ขณะนั้นได้มีงูพิษเลื้อยออกมาจากที่
อยู่ของมัน ตรงมากัดที่ขาของท่าน เมื่อท่านรู้ว่าถูกงูกัด
ท่านจึงรีบตั้งสติมั่น เพื่อระงับความเจ็บปวด พิษงูได้แผ่
ซ่านไปตามกระแสเลือดอย่างรวดเร็ว ท่านไม่รู้จะไปหายา
ที่ไหนมารักษาได้ทันท่วงที จึงนึกสอนตนเองว่า “หากเรา
จะต้องมรณภาพในตอนนี้จริงๆ เราจะต้องทำใจให้ผ่องใส
อย่างน้อยก็จะได้ไปสู่สุคติ”
ท่านจึงได้นึกถึงศีล ๒๒๗ ข้อ ที่ได้รักษามาอย่าง
ดีแล้ว ตั้งแต่ออกบวชได้ตั้งใจประพฤติดีปฏิบัติชอบเรื่อยมา
จนกระทั่งถึงบัดนี้ ไม่เคยล่วงละเมิดศีลข้อใดเลย ศีลของ