พระธรรมเทศนาเกี่ยวกับการบริจาคทาน : หน้า 82/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 82 มนุษย์เราก็เช่นเดียวกัน เกิดมาแล้วล้วนถูกไฟคือ ความแก่ ความเจ็บ และความตาย เผาลนอยู่ทุกอนุวินาที แม้เราจะไม่สามารถหลบหนีพ้น แต่เราทุกคนสามารถขน สมบัติที่หามาได้ ให้ติดตัวข้ามชาติไป โดยต้องติดความ ตระหนี่ในใจออกไปให้ได้เสียก่อน แล้วบริจาคทาน เปลี่ยน ทรัพย์สมบัติหยาบ ให้เป็นทรัพย์ละเอียด คือบุญ ที่จะติด ตามเราไปทุกภพทุกชาติ ถ้าตัดความตระหนี่ไม่ได้ เรา ย่อมไม่สามารถบริจาคทานได้เลยแม้น้อยนิด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ทานกับการรบมี สภาพเสมอกัน” นักรบผู้ชาญฉลาดแม้จะมีพวกน้อย ย่อมสามารถ เอาชนะคนหมู่มากได้ ไทยธรรมของเราแม้มีจำนวนน้อย แต่ถ้าใจเรายิ่งใหญ่ สามารถตัดกระแสความตระหนี่ให้หลุด ล่อนออกจากใจได้ บริจาคทานประกอบ ด้วยปัญญา มี เจตนาบริสุทธิ์ ย่อมสามารถชนะกิเลสมาก มายได้เหมือนกัน ยิ่งถ้าให้ถูกเนื้อนาบุญ อานิสงส์นั้นย่อมประมาณมิได้ มีผล อันไพศาล ยากที่จะนับคํานวณได้ว่ามีอานิสงส์มากมายเพียง ใด ผู้ให้ย่อมได้พบกับความสุขในปัจจุบัน แม้ละโลก ไปแล้ว ก็มีความสุขต่อไปในโลกหน้า เพราะการบริจาค