พระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ : หน้า 44/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 44 ครอบงำบังคับในดวงเห็น ในดวงจำ ในดวงคิด ในดวงรู้ ให้ เกิดความหวงแหนทรัพย์ เสียดายทรัพย์ และให้เกิดความโลภ บังคับกันอยู่ในกลางกาย ซึ่งจะดูดวิบัติเข้ามา แล้วก็ผลัก สมบัติออกไป ใครมีความตระหนี่ก็จะมีอาการอย่างนี้ เมื่อลูกขอทาน อดีตอานันทเศรษฐี ตะเกียก ตะกายช่วยเหลือตัวเองไปจนถึงบ้านเก่าของตัว เกิดระลึก ชาติได้ว่าเราเคยเป็นเศรษฐีมาก่อน เห็นหลานชายกำลัง เดินเล่นอยู่ ก็จําเรื่องราวในอดีตของตัวได้แม่นยำ จากจุดนี้มีสิ่งที่น่าคิดว่า สมบัติผลัดกันชม ใครมี บุญย่อมสามารถที่จะดึงดูดสมบัตินั้นมาได้ ถ้าใครหมดบุญ แล้วไม่สร้างบุญใหม่ต่อ แม้ทรัพย์นั้นเคยเป็นของตัวมาก่อน แต่ไม่อาจที่จะบริโภคใช้สอยได้ เหมือนอย่างอดีตอานันท- เศรษฐีตอนนี้ มองเห็นปราสาทที่ตัวเคยสร้าง เป็นของ ตัวแท้ๆ สร้างมากับมือ สมบัติฝังอยู่ที่ไหนก็รู้หมด แต่ ไม่มีสิทธิ์ที่จะนำมาใช้จ่ายได้ เห็นชัดๆ อยู่ตรงหน้า แต่ ไม่สามารถนำมาใช้ได้ เพราะไม่มีบุญนั่นเอง ในที่สุดจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้าน หลานชาย ของตัวเองแท้ๆ พอเห็นเด็กขอทาน หน้าตาอัปลักษณ์เหมือน ปีศาจคลุกฝุ่น น่าเกลียดน่ากลัวมาก ก็ร้องไห้ไปบอกพ่อ พ่อคือมูลสิริเศรษฐี ซึ่งเป็นลูกชายของอานันท