พระมหาทุคคตะ: ศาสนธรรมและการให้ : หน้า 83/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 83 ทานแม้มีจำนวนเล็กน้อย ขอเพียงมีใจใหญ่ กล้าคิดกล้าทำ เหมือนดังชายหนุ่มผู้ตกยาก ซึ่งเลี้ยงชีวิตด้วยการขอ อาหารจากชาวบ้าน เมื่อตั้งใจทำบุญด้วยเจตนาอันแรงกล้า บุญก็ส่งผลทันตาเห็น ให้เป็นมหาเศรษฐี มีสมบัติใช้ไม่รู้ จักหมดจักสิ้นทีเดียว เรื่องมีอยู่ว่า มีชายยากจนเข็ญใจคนหนึ่ง ยากจน กว่าใครทั้งหมดในเมือง บางวันเขาและภรรยาต้องไปขอ อาหารเหลือเดน ที่ชาวบ้านกำลังจะเททิ้งมากินประทังชีวิต ใครๆ เรียกเขาว่า “มหาทุคคตะ” ซึ่งแปลว่าคนยากจนมาก จริงๆ วันหนึ่ง มีบัณฑิตคนหนึ่งเดินผ่านมาพบเข้า ได้ บังเกิดความกรุณา อยากจะให้เขาพ้นจากความยากลำบาก จึงบอกเรื่องที่ตนนิมนต์พระไว้ แล้วชักชวนให้มหาทุคคตะ รับเป็นเจ้าภาพเลี้ยงพระสักรูปหนึ่ง มหาทุคคตะปฏิเสธ เพราะรู้ว่าตนเองยากจนเข็ญ ใจขนาดนี้ ต้องขออาหารชาวบ้านกินแทบทุกวัน จะถวาย ทานได้อย่างไร แต่บัณฑิต ยอดกัลยาณมิตร ไม่ละความพยายาม ยังชักชวนต่อไปว่า “สหายเอ๋ย คนในเมืองนี้ต่างร่ำรวยมั่งคั่ง ไม่ต้องทํางานหนักก็ได้เงินทองมากมาย เพราะเขาทำบุญ