พระธรรมเทศนาเกี่ยวกับการถวายทาน : หน้า 74/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 74 “ข้าพระองค์ได้ถวายทานแด่ทักขิไณยบุคคล ดุจ หว่านพืชแม้เล็กน้อยในเนื้อนาดี ผลย่อมงอกงามไพบูลย์” และเพื่อจะประกาศความสำคัญของทักขิไณยบุคคล จึงกราบ ทูลต่อไปว่า “พืชแม้จํานวนมาก ที่บุคคลหว่านลงในนาดอน ผล ย่อมไม่ไพบูลย์ ชาวนาเองก็ไม่ปลื้มใจ ฉันใด ทานแม้มี จำนวนมากที่บุคคลให้แล้วในผู้ทุศีล ผลย่อมไม่ไพบูลย์ ทายก ก็ไม่ปลื้มใจ ฉันนั้น ส่วนพืชแม้จํานวนน้อย ที่หวานแล้วในนาดี ย่อม มีผลอันไพบูลย์ ชาวนาก็ปลาบปลื้ม ฉันใด ทานเล็กน้อย ที่บุคคลทำในเนื้อนาบุญ ในท่านผู้มีศีล มีคุณธรรมที่มั่นคง ย่อมอำนวยผลอันไพบูลย์ และยังใจของผู้ให้ ให้ชื่นชมยินดี ฉันนั้น” ทำไมอินทกเทพบุตรจึงพูดอย่างนี้ เพราะเมื่อครั้ง ที่เป็นมนุษย์ เขาได้ถวายข้าวเพียงทัพพีเดียวแด่พระอนุรุทธ เถระ ผู้เป็นพระอรหันตสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุญ นี้ย่อมมีผลมากกว่าทานที่อังกุรเทพบุตรเคยทำแล้วในอดีต ชาติ คือได้ก่อเตาไฟหุงข้าวเป็นแถวยาว ๑๒ โยชน์ เพื่อ บริจาคในทุกๆ วันแก่คนธรรมดาทั่วไปถึง 90,000 ปี เมื่ออินทกเทพบุตรกราบทูลแล้ว พระบรมศาสดา