พระธรรมเทศนา ๒ โดย พระราชภาวนาวิสุทธิ์ : หน้า 95/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 95 เมื่อถึงยอดเขา โจรก็หัวเราะ บอกกับธิดาเศรษฐี ว่า “ฉันพาเธอมา เพื่อจะฆ่าเธอ แล้วเอาเครื่องประดับไป” ครั้นรู้ความจริงว่าสามีต้องการฆ่า แล้วชิงเครื่องประดับ นาง จึงใช้ปัญญา หลอกให้โจรตายใจ ด้วยการทำทีเป็นร้องไห้ คร่ำครวญอาลัยรัก และขอแสดงความอาลัยต่อเขาเป็น ครั้งสุดท้าย ด้วยการเวียนประทักษิณสามี ๓ รอบ และ นางได้โอบกอดโจรอยู่ข้างหลัง ทำทีเป็นร้องไห้เสียใจ เมื่อ โจรเผลอ นางก็ผลักโจรตกเหวลงไปตายในที่สุด ครั้นโจรผู้เป็นสามีตายไปแล้ว นางเองละอายใจที่ จะกลับบ้าน เพราะเกรงว่าจะถูกบิดามารดาตำหนิ จึงตัดสิน ใจถอดเครื่องประดับทิ้ง แล้วหนีไปบวชอยู่ในสำนักของ ปริพาชกแห่งหนึ่ง กุณฑลเกสีเป็นคนมีสติปัญญาหลักแหลม บวช แล้วไม่นานก็เรียนสำเร็จจบความรู้ของพวกปริพาชก ซึ่งมี วิชา “วาทะพันหนึ่ง” เป็นวิชาว่าด้วยการถามตอบปัญหา ครั้น เห็นว่าไม่มีความรู้อะไรใหม่เพิ่มเติม นางจึงออกเดินทางไป ตามสถานที่ต่างๆ เพื่อแสวงหาความรู้ต่อไป เมื่อเดินทางไปถึงหมู่บ้านหรือนิคมแห่งใด นางจะ ก่อกองทรายไว้ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านนั้นๆ แล้วปักกิ่งไม้หว้า ไว้บนกองทรายเป็นเชิงท้าทายว่า “ผู้ใดสามารถตอบ