พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) : หน้า 85/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 85 ได้ทำกรรมหนักเสียแล้ว ที่ลืมแบ่งพระภิกษุให้เขา ทุกคน ได้แต่สงสาร แต่ไม่มีใครยอมแบ่งพระภิกษุให้ เพราะเสีย ดายบุญที่ตนจะได้รับ บัณฑิตผู้นั้นรู้สึกละอายใจมาก ได้กล่าวขอโทษ และแนะนำเขาว่า “สหายเอ๋ย ยังมีพระผู้ทรงพระคุณอัน ยิ่งใหญ่เหลืออยู่อีกรูปหนึ่ง คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้า ท่านมีบุญ พระองค์ก็คงจะรับอาราธนาเป็นแน่” มหาทุคคตะจึงมุ่งหน้าไปสู่ประตูพระคันธกุฎีของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรุดเข่าลงร่ำไห้ แล้วทูลอ้อนวอน ว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในเมืองนี้คนที่จนกว่าข้าพระองค์ ไม่มีอีกแล้ว ขอพระองค์ได้โปรดสงเคราะห์ข้าพระองค์ ด้วยเถิด” ธรรมดาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะทรงอนุ เคราะห์คนยากจนด้วยพระมหากรุณาธิคุณ พระองค์จึงทรง รับอาราธนา แล้วประทานบาตรแก่มหาทุคคตะ เขารับ บาตรไปด้วยความดีใจ เสมือนหนึ่งได้มหาสมบัติจักรพรรดิ นํ้าตาแห่งความปีติไหลอาบแก้มทั้งสอง ด้วยความปลาบ ปลื้มใจ แม้พระราชา มหาอำมาตย์จะต่อรองขอซื้อมาตร ด้วยราคาอันแพงลิ่วเพียงไร เขาก็ไม่ยอมขาย กลับตอบ ปฏิเสธว่า