มหาทุคคตะและอานิสงส์แห่งการถวายทาน : หน้า 86/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 86 “สิ่งที่ข้าพเจ้าปรารถนาที่สุดในเวลานี้คือ บุญ ทรัพย์สมบัติมากมายเพียงใด แม้เอามากองเท่าภูเขา ข้าพเจ้าก็ไม่ต้องการ” มหาทุคคตะมีปัญญา เห็นว่าบุญเท่านั้นที่จะเป็น สมบัติติดตัวไปได้ทั้งในภพนี้และภพเบื้องหน้า เขาจึงไม่ยอม ยกบุญนี้แก่ใคร บุญใหญ่นี้ไม่ใช่ของสาธารณะสำหรับคน ทั่วไป ในที่สุดเขาได้ถวายทานแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยใจที่อิ่มเอิบ เบิกบาน ด้วยใจที่เปี่ยมสุขของเขา สิ่ง หลังจากที่พระพุทธองค์เสด็จกลับไปแล้ว อัศจรรย์ได้บังเกิดขึ้นที่บ้านของมหาทุคคตะในทันที ฝน รัตนะทั้ง เพชร นิล จินดา พลอย อัญมณีอันมีค่าได้ตกลง มามากมาย สูงท่วมถึงหัวเข่าทีเดียว เพราะอานิสงส์การถวายทานด้วยเจตนาอันแรง กล้า ด้วยใจเบิกบาน ผ่องใส และได้ผู้รับทานเป็นทักขิ ไณยบุคคล คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นเนื้อนาบุญ อันเลิศ ทานที่ถวายในครั้งนี้จึงให้ผลทันตาเห็นเป็นที่น่า อัศจรรย์ ทำให้เขากลายเป็นมหาเศรษฐีประจำเมืองในวัน ะ นนเอง เมื่อได้เป็นเศรษฐีแล้ว เขาก็ไม่ได้ประมาทในชีวิต ตั้งใจทำบุญทำทานยิ่งๆ ขึ้นไปจนตลอดชีวิต เมื่อละโลก