การมีกัลยาณมิตรในพระธรรมเทศนา รวมพระธรรมเทศนา 2 หน้า 60
หน้าที่ 60 / 99

สรุปเนื้อหา

ในพระธรรมเทศนานี้ พระอานนท์ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเกี่ยวกับความสำคัญของกัลยาณมิตร ซึ่งพระองค์ทรงชี้ให้เห็นว่าการมีกัลยาณมิตรนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับการเจริญในพรหมจรรย์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เล่าถึงชีวิตของท่านอโชติปาละที่มีการเปลี่ยนแปลงด้วยความเชื่อมโยงกับกัลยาณมิตร นำไปสู่การตรัสรู้ธรรมในที่สุด การมีเพื่อนดีช่วยเสริมสร้างบารมีและส่งเสริมให้ปฏิบัติตนให้ดียิ่งขึ้นในเส้นทางธรรม

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของกัลยาณมิตร
-การดำเนินชีวิตตามธรรม
-บทเรียนจากพระอานนท์
-พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและศิษย์
-การเจริญในอริยมรรค

ข้อความต้นฉบับในหน้า

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) ภาคเจ้าว่า 60 ครั้งหนึ่ง พระอานนท์ได้กราบทูลพระผู้มีพระ “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ความเป็นผู้มีกัลยาณมิตร เป็นกึ่งหนึ่งแห่งพรหมจรรย์ทีเดียวนะ พระเจ้าข้า” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า “ดูก่อนอานนท์ ! เธออย่าได้กล่าวอย่างนั้น ความ เป็นกัลยาณมิตรนี้ เป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์ทีเดียว ดูก่อนอานนท์ ! ภิกษุผู้มีกัลยาณมิตร จักเจริญ ในอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๔” - การมีกัลยาณมิตรนั้น เป็นทั้งหมดของการดำเนิน ชีวิตอันประเสริฐ พระผู้มีพระภาคเจ้าของเรา ในอดีตชาติ ที่ท่านเกิดเป็นมาณพ อโชติปาละ ท่านก็เคยมีความเห็นผิด ในพระรัตนตรัย แต่เพราะได้เพื่อนที่ดี คือฆฏิการะ เป็น กัลยาณมิตรชักชวนให้มาพบพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ รับรสแห่งอมตธรรม จึงกลับมีความเห็นที่ถูกต้อง ชีวิตของ ท่านได้เปลี่ยนแปลงไป ตั้งใจทุ่มเทสร้างบารมีอย่างจริงจัง จนกระทั่งในที่สุดได้ตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลวงพ่อเองที่ดำเนินชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ได้ ก็ เพราะอาศัยกัลยาณมิตรเช่นเดียวกัน “คุณยายอาจารย์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More