ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
ยากจนอีกต่อไปเลย”
42
ด้วยอานุภาพแห่งมหาทานบารมีในครั้งนั้น เพียง
แค่ข้าวครึ่งปั้นกับกล้วยครึ่งผล ทำให้ท่านสมบูรณ์ด้วยปัจจัย
สี่ ได้บำรุงเลี้ยงพระภิกษุสามเณร ถึงวันละ ๕๐๐ รูปเป็น
เวลาหลายสิบปี จนกระทั่งตลอดชีวิตของท่าน
เพราะฉะนั้นท่านจึงย้ำบ่อยๆ ว่า จะทำบารมีอะไร
ก็ทำไปเถิด แต่อย่าขาดทานบารมี เพราะทานบารมีนี้จะ
เป็นเครื่องสนับสนุนให้เราสร้างบารมีอย่างอื่นได้สะดวกสบาย
ในสมัยพุทธกาล พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จไปกับ
พระอานนท์ ท่านได้ชี้ให้ดูเด็กขอทานคนหนึ่ง แล้วตรัสกับ
พระอานนท์ว่า เด็กขอทานที่มีร่างกายอัปลักษณ์ผอมโซ
น่าเกลียด เหมือนปีศาจคลุกฝุ่นนั้น คือ อานันทเศรษฐีใน
ภพชาติก่อน ซึ่งมีสมบัติมาก เป็นคนตระหนี่ ได้สั่งบุตร
หลานทุกคนห้ามบริจาคทาน ให้หวงแหนทรัพย์เอาไว้ เพราะ
กลัวทรัพย์จะหมดไป และได้ฝังทรัพย์ไว้ ๕ แห่ง
ความตระหนี่ที่เข้าไปครอบงำอยู่ในจิตใจ หุ้มห่อ
ดวงเห็น จ๋า คิด รู้ ซึ่งอยู่ในกลางกายละเอียดของอานันท
เศรษฐี ครั้นเมื่อละโลกไปแล้ว ด้วยอำนาจแห่งความ
ตระหนี่ ซึ่งเป็นกระแสบาปสีดำ ก็ดึงดูดให้ไปบังเกิดใน
ตระกูลของคนจัณฑาล มีฐานะยากจน หาเลี้ยงชีพด้วย