ข้อความต้นฉบับในหน้า
วิสุทธิวาจา 1
๒๗
สิกขาบทสุราเป็นชีวิต
ศีลสุราสิกขาบทนี้ ท่านวางหลักไว้เทียบด้วยคชสาร ช้างตัวหนึ่ง มีเท้า
๑
๔ มีงวง ๑ และช้างนั่นมันเป็นอยู่ด้วยงวงมัน ถ้าว่าเมื่องวงมันมีอยู่ตราบใดละ
ก็ งวงนั่นมันเลี้ยงชีพของมัน มันฉุดหญ้ามาเลี้ยงร่างกายมัน ใส่ปากมันได้ ถ้า
ไม่มีงวงละก็ ช้างมันจะก้มกินอย่างกับโค อย่างกับกระบือ อย่างไรล่ะ มันสูง
มันก้มไม่ถึงนี่ จะต้องนอนลงละซี ทำลำบาก
เหตุนี้งวงจึงเป็นตัวสำคัญ เป็นชีวิตของช้างทีเดียว ศีลทั้ง ๕ สิกขาบท
สุราเป็นชีวิตทีเดียวหนา ถ้าเลิกสุราไม่ได้ละก็ มารักษาศีลมันลำบากนักละ
เพราะว่าได้แต่สี่ ห้าไม่ได้
ถ้าล่วงสุราเสียสิกขาบทเดียวเท่านั้นแหละ อีก ๒ สิกขาบทรักษาอยู่ไม่
ได้ สลายหมดล้มละลายหมด สุราสิกขาบทเดียว
เขาจึงได้ตั้งว่า พระนครแห่งหนึ่งมีประตู ๕ แห่ง
ถ้าออกประตูที่ ๑ จะต้องฆ่าสัตว์
ออกประตูที่ ๒ จะต้องลักทรัพย์สมบัติ
ออกประตูที่ ๓ จะต้องล่วงกาม
ออกประตูที่ ๔ จะต้องพูดปด
ออกประตูที่ ๕ จะต้องดื่มสุรา จะออกประตูไหน?
ถ้าออกไปประตูที่ ๑ ต้องฆ่าสัตว์ ก็ล่วงสิกขาบทเดียวเท่านั้น ถ้าออก
ประตูที่ ๒ จะต้องลักทรัพย์สมบัติ ล่วงสิกขาบทเดียวเท่านั้น ถ้าออกประตูที่ ๓
จะต้องล่วงกาเมสุมิจฉาจาร ก็ล่วงสิกขาบทเดียว เท่านั้น ถ้าออกประตูที่ ๔
จะต้องพูดปด ออกประตูที่ ๕ จะต้องดื่มสุรา จะออกประตูไหน?
51