ความสำคัญของการให้ในอัตภาพมนุษย์ : หน้า 106/120

106 วิสุทธิวาจา 1 ๗๖ ให้กันได้แต่เฉพาะเป็นมนุษย์นี้เท่านั้น เราเกิดมาในมนุษย์โลก หญิงชายคฤหัสถ์ บรรพชิต เกิดมาต่าง คนต่างมีตัวเปล่าๆ มีแต่บุญกุศลพิทักษ์รักษามา มาแสวงหาทรัพย์สมบัติ ได้ เขตสำหรับในโลกนี้ ก็ย่อมเฉลี่ยซึ่งกันและกัน ตามมีตามจะเฉลี่ยได้ ตาม สามารถที่จะทำได้เฉลี่ยได้เพียงแค่ไหน ก็ทำไปแต่เพียงนั้น อย่าให้เกินกำลัง กว่าตัว อย่าให้เดือดร้อน ทำพอสมควรแก่การ เพราะเรามาไม่นานเท่าใดนัก ก็จะต้องลาโลกนี้ ผ่านโลกนี้ไป โลกอื่นอีกต่อไป การให้ สำเร็จที่เป็นอัตภาพที่เป็นมนุษย์นี้ เมื่อพ้นอัตภาพมนุษย์นี้เสียแล้ว ก็ไม่ได้ให้กัน ให้กันไม่ได้ ไปเป็นรูปพรหมให้กันไม่ได้ ไปเป็นอรูปพรหมให้กันไม่ได้ ทุกชั้นไป ของสมบัติทิพย์ก็มีด้วยกันทั้งสิ้น ไปนิพพานก็ให้กันไม่ได้ ให้กันได้แต่เฉพาะ เป็นมนุษย์นี้เท่านั้น เป็นสัตว์เดรัจฉานให้กันไม่ได้ เป็นเปรตอสุรกายเป็นสัตว์ นรกให้กันไม่ได้ ให้กันได้เฉพาะแต่ในมนุษย์นี้เท่านั้น จากพระธรรมเทศนาเรื่อง “สังคหวัตถุ” ๒๔ ธันวาคม ๒๔๙๗