ข้อความต้นฉบับในหน้า
66
วิสุทธิวาจา 1
๔๑
ธรรมสามี
เพราะมนุษย์ปุถุชนเหลวไหลเลินเล่อเผลอตัว มีเงินสักเล็กน้อยก็ใช้กัน
เสียอย่างฟุ่มเฟือยทีเดียว เทกระเป๋าใช้ทีเดียว ไม่รู้ว่าจะต้องไปหาเงินที่ไหน?
ไม่รู้ว่าตัวโง่ถึงขนาดนี้ จึงได้ลำบาก เป็นนายเงินไม่ได้ ต้องเป็นบ่าวเงินไป
นั้นฉันใด
เมื่อเข้าถึงธรรมแล้วปล่อยธรรมเสียแล้วก็ทำใหม่อีกต่อไป อย่างนั้น
จะเป็นธรรมสามี จะเป็นเจ้าธรรมไม่ได้ จะต้องเป็นบ่าวธรรมแบบหาเงิน
ทั้งนั้นแหละ ต้องปฏิบัติร่ำไป
พอเข้าถึงธรรมแล้วยึดเอาไว้ไม่ปล่อยทีเดียว จนกระทั่งถึงที่สุดที
เดียว อย่างนี้เรียกว่า ธรรมสามี
พระศาสดาเป็นธรรมสามี เป็นเจ้าธรรม พระอรหันต์ขีณาสพเมื่อไม่
ปล่อยธรรมเช่นนี้เรียกว่า ธรรมสามี
ไม่ปล่อยธรรมเช่นนี้เรียกว่า อปฺปมาโท จ ธมฺเมสุ เป็นผู้ไม่ประมาทใน
ธรรมทั้งหลาย
ไม่ว่าธรรมหมวดไหน? หมู่ไหน? ดวงไหน? เมื่อเข้าถึงแล้วเป็นไม่ปล่อย
กันทีเดียวเด็ดขาด อย่างนี้ชายก็เรียกว่าชายสามารถ หญิงก็เรียกว่าหญิงสามารถ
จะเป็นที่พึ่งแก่ตัว และบุคคลอื่นทั่วไปในอัตภาพชาตินี้
จากพระธรรมเทศนาเรื่อง “มงคลกถา”
๑๘ เมษายน ๒๔๙๗