บทเรียนจากคุณยายอาจารย์ในวัดปฏิบัติธรรม : หน้า 39/209

ของคุณยายอาจารย์ ในวันแรกที่อตมาเข้าวัดปฏิบัติธรรม ณ วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตามคำชื่นช ของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ธรรมซโย ซึ่งขณะนั้นยังเป็นนิสิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อยู่ คนแรกที่เห็นนั่งเงียบสงบ เรื่องๆ กับคุณยายอาจารย์ คือโยมพี่เซ่ง วันนั้นได้คุยกับคุณยายอาจารย์อย่างเบิกบาน ไม่ได้พูดกับโยมพี่เซ่งสักคำ แต่พอกลับถึงมหาวิทยาลัยต้องถูกคนชวนไปวัด อบรมกิริยามารยาทตลอดจนการแต่งเนื้อแต่งตัวเสียขนาดใหญ่ เหตุผลคือ พี่ๆ ที่เข้าวัดปฏิบัติธรรมมาก่อน ฝากเตือนมา สิ่งที่คุณยายอาจารย์หวังมากคือเรื่องชู้สาวในกลุ่มคนหนุ่มคนสาว จึงให้โยมพี่เซ่งใช้มาตรการตัดไล่เสียตั้งแต่ม. ละ ด้วยการจัดระเบียบการนั่งระหว่างหญิงชายให้ห่างกัน หญิงนั่งฝั่งซ้าย ชายนั่งฝั่งขวา ขณะปฏิบัติธรรม แม้จะเคยสนุกสนานกันมาแต่ไหน ก็ต้อง วางตัวเสียใหม่ให้มีระยะห่างกัน จะพูดจายออกลำบากเล่นหัวกันไม่ได้ ท่านว่าพวกเด็กหนุ่มเด็กสาวนิสิตนักศึกษาควรรีบเข้าเวรปฏิบัติธรรมจะได้ใช้ธรรมะกล่อมเกลาปัญหาโลก แต่ถ้าปล่อยให้ใกล้ชิดกันมากไปลี่ดลมมันแรง เดี๋ยวจะเกิดเรื่องชู้สาว หรือยังไงกันแน่ พ่อแม่มาเห็นเข้า ก็จะไม่ได้วางใจไม่ยอมให้ลูกเข้า วัด ลำพังคุณยายคงดูแลไม่ทั่วถึง จึงมอบหมายให้โยมพี่เซ่งช่วยดูแล โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่ายหญิง ซึ่งโยมพี่เซ่งก็ทำได้ถูกใจท่านมาก เป็นผลให้ไม่มีเรื่องกระทบกระทั่งร้าวฉาน เพราะโยมพี่เซ่งไม่ใช่วิธีพูดจูงจี้จ้าวหรือพวกปัญญาชนไม่ชอบ แต่ใช้วิธีปรามด้วยสายตา ถ้าปรามด้วยสายตาแล้วยังเอาไม่อยู่ ท่านก็พูดสั้นๆ ว่า คุณยายไม่ชอบ อย่าทำกันเพียงแค่นี้พวกกระเดาะกระเดกทั้งหลายก็ราบหมดเหมือนท่านมีฤทธิ์ทางใจ ต้นแบบการนั่งเว้นระยะห่างกันพอสมควร การเดินเบาๆ ไม่