ข้อความต้นฉบับในหน้า
เด็กที่จะสามารถให้ธรรมะได้ดีขึ้น ก็จะค่อยๆ ชี้ให้เขาเห็นว่า ชีวิตที่ครองเรือนนั้นเป็นทุกข์ ลูกน้องทุกคนจะรักและเกรงใจพี่เขามาก เพราะพี่เขาเปรียบเสมือนครู ที่เขารู้ว่าจะมารบกวนที่จะได้ จึงให้ความเคารพ เกรงใจ เห็นได้จากเวลาทำงานจะไม่มีใครเปิดวิทยุ ทิ ให้มีเสียงรบกวน เพราะว่าพี่เขาไม่ชอบ แต่จะไปเปิดฟังในช่วงพักทานข้าว
ความรู้สึกของทุกคนในครอบครัว พี่เขากับวัดเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน พี่เขารักชีวิตการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างยิ่งจะเห็นพี่เขานั่งสมาธิทุกๆ วันทั้งเช้าและเย็น แม้คุณพ่อกับคุณแม่ก็ยังให้ความเคารพในคุณธรรมข้อสม พี่เขามีครอบครัวมีเรื่องที่จะต้องขบคิดหาทางออกที่เหมาะสม พี่เขาก็จะเป็นผู้คลี่คลายเหตุการณ์เรื่องราวของครอบครัวให้กลับเข้าสู่สภาพที่สงบสุข
พี่เขาจะฝึกฝนตนเองทุกวัน แต่ก็จะไม่ทำคนเดียว เพียรฝึกน้องๆ ด้วย พี่เขาไปวัดปากน้ำภาวนาใช้เจริญกับคุณพ่อ ตั้งแต่สาวๆ อายุประมาณ ๑๗ ปี น้องๆ จึงได้ตามพี่เขาไปวัดตั้งแต่เด็กๆ หลายคน วันอาทิตย์ที่จะพี่เขาไปวัดจะเป็นวันพี่เขามีความสุขมาก เพราะพี่เขาจะได้ไปใกล้ชิด และเรียนธรรมะกับครูบาอาจารย์ ๒ ท่านคือ คุณยายทองลูก (มหารัตนูปะสิกทองลูก สำแดงขึ้น) และคุณยายฉันทร์ (มหารัตนูบาสิกฉันทร์ ขนานุ่ง) น้องๆ ก็พลอยมีความเคารพรักคุณยายทั้ง ๒ ท่าน ตามพี่เขาไปด้วย และน้องๆ ก็ได้คุยเคยกับบ้านหลังเล็ก (บ้านกัลยาณมิตรหมายเลข ๑) เป็นอย่างดี จนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๑ เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อรัชมอบโยนวชแล้ว บรรยากาศการไปวัดปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ (บ้านกัลยาณมิตรหมายเลข