ความทรงจำที่อบอุ่นเกี่ยวกับป้าที่แสนดี : หน้า 153/209

กราบลักนึกถึงคุณป้าที่แสนดี ....ภาพวันอาทิตย์ต้นเดือนโน่น เมื่อสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา จำได้ว่า เห็นป้าลงรถปิอัพถันสีส้มพร้อมกับคุณยาย ซึ่งจะมาจากกรุงเทพฯ ทุกเช้าอาทิตย์ต้นเดือน เวลาสามสิบกว่าปีผ่านไปเร็ว เหมือนฝัน ป้ากับคุณยายไม่เคยห่างกัน เราจำได้อย่างนั้น ...อาทิตย์ต้นเดือนปีใหม่นี้มีป้าแล้ว ป้าบอกว่า "อย่าเข้ามาไกลป้า ป้าเป็นตาแดง เกิดมาไม่เคยเป็นเลย" อาทิตย์ต้นเดือนปีใหม่นี้ไม่มีป้าบ้างอยู่ข้างๆ เพื่อชื่นชมอาหารบูชา ข้าวพระ จำได้ว่าป้ามาจะขอทานเมื่อเริ่มทำงานจิวาร์ (ให้ แล้วเสร็จ) เช่น ยากันกระตุก ยาช่วยน่อย ฉันต้องขอร้องป้าว่า "หมดยาชุดนี้ต้องหามน้อค่ะ" ...ปาไม่รู้จริงๆ ว่าเราหามอามได้ "ร้อยนายป้าหมอ ตั้งนานแล้ว" ป้าเห็นเราเป็นเด็กมาตลอด ต้องเคี่ยวเขือบอรมกันอยู่เรื่อย ป้านั่นว่า ต้องจดจำว่าป้าทำอะไร แล้วนำไปเขียนประกาศว่า ท่านที่มาเอาบุญบูชา ข้าวพระทั้งหลาย อยากได้บุญมากๆ ต้องทำอย่างนี้ แล้วก็เขียนบอกเขาให้หมดว่า "ทำอะไรบ้าง" มีหน้าชำป้าหยุดตอกย้ำ คอยเตือน รับปากคุณยายแล้วต้องทำให้ได้นะ ต้องทำให้ได้นะ ขณะที่เขียนยังคล้ายได้ยินเสียงของป้าพูดว่า "เสียงอะไรนะ" ป้าจะถามและเดินหาเมื่อได้ยินเสียงเครื่อง แก้วดังกระฉูด ป้าใจไม่ดีเลย "ทานอะไรน่ะหรืออย่าง" เมื่อเห็นพวกเราหันเหนื่อย ท่านจะ ตระเตรียมอาหารด้วยความหวังใย "วันอาทิตย์มาย้อมจิวรรกันนะ! ป้ายิ้มเสร็จแล้ว มากันเยอะๆ ป้าเฝ้ นางสาวแสนดีธรรม ๑๕๑