ข้อความต้นฉบับในหน้า
เตรียมทุกอย่างในครัว แล้วตอนเช้าเป็นตอนที่ชุลมุนที่สุด เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลาและต้องประณีตที่สุด ถึงจะยุ่งอย่างไรป่าไม่เคยบ่นให้ดีดแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่ดูทุกอย่างจนเรียบร้อย จนกระทั่งบ่ายแก่ ๆ ขนภาชนะกลับมาที่ครัว เพื่อถ่ายอาหารออก จัดเก็บ เวลาล้าง ต้องล้างอย่างดี อย่าให้กระทบกัน ซึ่งตอนล้างน้ำซุบ จะมีความลื่นมาก บางครั้งก็เกิดการกระทบกันบ้างหลุดมือบ้าง ทำให้ภาชนะชนิน แตก หักบ้าง ซึ่งปีจะเตือนเสมอว่า “เวลาลงพ่อ คุณยายคุมบุตให้เวลาชาครัว ถ้าภาชนะมีตำหนิข้างบนก็จะมีตำหนินะ” เราก็กลัวซิ ตั้งแต่ตอนนั้นมาเวลาอะไรให้วัด ให้ป๊าตั้งใจทำอย่างดีที่สุดอย่างเดียวเลย จนติดเป็นนิสัยจนทุกวันนี้นับได้ว่าเป็นผู้ได้รับโอกาสรับ เวลาย้อมจิวร์ ผมชอบคำนิยนี้ของป้ามากเลย “จิรว่าพวกเราช่วยกันย้อมนี่นา เรียกว่า ธงชัยของพระอรหันต์นะ บุญมากมาย คำนวณไม่ได้เลยรู้มั้ย” พอป้าพูดเสร็จก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดีทุกครั้งตอนใหม่ๆ ไม่เข้าใจเรื่องบุญ ก็ได้แต่ใจเออ งานสำเร็จนะ ป้ามีความสุข ถึงจะเหนื่อยหน่อย ก็ คุ้ม คิดได้แค่นั้นจริงๆ มาเข้าใจมากๆ ตอนเริ่มนั่งธรรมมากๆ นี่เอง นี่เรียกว่าเป็นผู้ได้รับโอกาส (อีกแล้วครับ) ป้ารักษามากที่สุด เวลาล้างจัดเก็บภาชนะอาหารบูชาข้าวพระ หรือข้อจิร่าป้าจะสอนเสมอ ว่าอย่าคุยเล่นกัน ให้ใจจดศูนย์ท่องสมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ ผลที่ได้คือ ได้งานที่สมบูรณ์ ได้สดใหม่ ทำงานน่าดูเลย แต่พอทำไป จะไม่อยากนะ ดีชะอีก เวลานั่งธรรมใจรวมได้เร็วดีจัง
ป้าหง นางสาวแม่ดินธรรม ๑๓๙