ข้อความต้นฉบับในหน้า
เด็กอยู่ด้วย
เมื่อสมัย ๖๐-๗๐ ปีที่ผ่านมา วัดและพระที่ชื่อเสียงและคน
คารพนั่นถือมากคือ หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ การเข้าวัด
ปฏิบัติธรรมทุกอาทิตย์ของพี่เช่ง ที่วัดปากน้ำภาษีเจริญเมื่อ ๕๐ ปี
จึงเป็นที่มาของพี่เช่งที่วัดพระธรรมกายในปัจจุบัน
พี่เช่งเป็นผู้มีอิทธิบาท ๔ สูงมาก ซึ่งเห็นได้จากการปฏิบติน
ในหน้าที่การงานต่างๆ พี่เช่งไม่ได้เข้าเรียนการตัดเย็บผ้า แต่ได้เข้า
ฝึกงานห้องเย็บเสื้อผ้าจากร้านเสื้อผ้า จึงต้องออกษคำสังเกตุ
และลดตำราเรียนรู้จากเจ้าของร้านเอง แต่การจะเป็นเลิศในการ
เย็บเสื้อผ้านั้น พี่เช่งมีธรรมะในข้อ ฉันท วิริยะ จิตตะ วิ่งสา จะ
เห็นได้จากการที่พี่เช่ง ฝากฝีมือในการช่วยน้องเย็บเสื้อผ้า และเป็นที่
ปรึกษาให้ห้องเสื้อคู่ขวัญ จนงานเสื้อผ้าของห้องเสื้อคู่ขวัญ ได้รับ
ความนิยมว่า ฝีมือเยี่ยมมาก หาคนเลียนแบบไม่ได้ แต่สิ่งที่พี่เช่ง
ทำได้ยอดเยี่ยมกว่าและคิดว่าไม่มีใครคิดจะเสียแบบ ถ้าหากผู้
นนไม่เป็นผู้มีอิทธิบาท ๔ เท่าที่พี่เช่ง ก็ คือการเย็บจีวรแก้วของพี่เช่ง
นั่นเอง จิวจะฝีมือร้อยต่อจำนวนเท่าใดก็จะนับได้ด่วน
ในรอยต่อแต่ละตะเข็บก่อนที่พี่เช่งจะลงมือสอยจีวรทั้งผืนพี่เช่ง
ต้องเย็บแต่ละเข็มอย่างสำรวมด้วยจักรก่อน แล้วจึงเย็บลัดแต่เข็ม
ด้วยมือ การเย็บด้วยฝีมืประณีตเช่นนี้เอง พระสงฆ์ที่นำจีวรไปใช้ ผ้า
จิวจะซีดและขาดพระสงฆ์ท่านยังเสียดายต้องนำมาปะและอ้อม ปะ
และอ้อมอีก แต่รอยต่อของการเย็บก็ยังสมบูรณ์อยู่
พี่เช่งจากน้องๆ ไปดีแล้ว พี่เช่งได้ฝากผลงานและความดี
สถิติไว้คว่ำพระธรรมกายให้ได้กล่าวขวัญและรัฐติอตลอดไป
ครอบครัว แก้วเรือน
ป้าหง นางสาวแผ่นดินธรรม ๑๔๙