การถ่ายทอดมรดกทางวัฒนธรรมจากป่าเข่ง : หน้า 102/209

เริ่มใบลงจำ เมื่อเช้าวันที่ ๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๙ ได้รับโทรศัพท์จากดีบอกว่าน้อย ป่าเข่งกลับบ้านไปแล้ว ความรู้สึกเหมือนกับกองทัพสูญเสียยอดนักรบไปอีกคนแล้วหรือนี้ ไปอย่างไม่น่าเชื่อ ความรู้สึกเราเท่มว่าเราเผื่อจะเจอป่าเข่ง เราพบป่าเข่งครั้งแรกก็สัมผัสมือป่าเข่งบอกว่า ปีนี้ป่าเข่งอายุเรือใบสองลำ (๔๕ ปี) ภาพที่เห็นป่าเข่งจะเป็นบุคคลที่พิถีพิถันอย่างเรียบง่าย ในการจัดเตรียมอาหารเพื่อถวายพระ ตำแบบอย่างที่คุณยายสอน ตั้งแต่ด้านที่ใช้ก็จะไม่ให้มีรอยยิ้มแม่นแต่เนินเดียว เมื่ิอจะจัดวางอาหารก็จะจัดวางอาหารให้เป็นระเบียบ อาหารแต่ละชิ้นก็จะถูกจัดให้เป็นคำๆ พอดีจะถวายพระได้อย่างเหมาะสม ของที่สารบรรณนำถวายก็จะจัดการอย่างเรียบร้อย ของไหนควรจะถวายก่อน ของไหนควรจะถวายทีหลังเพื่อให้บารถวายพระอย่างสมำเสมอ เวลาอารียจะจัดอะไรครัวดูน่าจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้ห้องๆ ได้มีโอกาสศึกษาและนำไปปฏิบัติ แม้นกระทั่ง ผ้าขีรัวที่เมื่อซักอย่างสะอาดและตกแห้งแล้วก็จะนำมา จัด มัดให้เป็นสัดส่วน ผ้เล็กไว้กับผืนเล็ก ผืนใหญ่ไว้กับผืนใหญ่ ดูแล้วสะอาดตาไปทุกอย่าง เมื่อจัดอาหารถวายพระเสร็จแล้ว บางครั้งจะมีการรับบุญพิเศษคือ บุญย้อนจิวา เตไนครัวที่เสร็จจากภารกิจทำอาหารถวายพระแล้ว ถูกเปลี่ยนเป็นเตาสาธประโยชน์ เพื่อที่จะออมผ้าจิวรระซึ่งตั้งในกะละมังกะละมังก็ใช้ล่าง จานเมื่อสักครึ่งนี้เอง ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของป่าเข่ง คอย100 ป้าเข่ง นางสาวสีแสนชื่นธรรม