ชีวิตของป้าผู้สร้างบารมีที่วัด : หน้า 116/209

รับของหน้ากาก ช่วยน้องๆ ที่เตรียมของและอาหาร มาถวายตำรพระทุกวันอาทิตย์ สมัยที่ปามพัก เริ่มแรกๆ ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ ใช้หม้อนปัจจุบัน น้ำก็มีบ่อดาลที่ต้องหยกขึ้นมาใส่ถุง นานถึง 7 ปี ไฟฟ้าไม่มีใช้ตะเกียงมาอยู่ 3 ปี แต่น้ำก็ความสุขในงานบุญและการมาอยู่วัด” ป้าเป็นคนอดทนต่อความยากลำบาก รักบุญและการสร้างบารมีเป็นอย่างยิ่ง ควรแก่การที่น้องๆ รุ่นหลังจะเ-าเป็นแบบอย่าง ป้าเป็นคนประหยัด โดยเฉพาะการใช้น้ำ ใช้ไฟฟ้า ของวัด ป้าจะใช้อย่างมีคุณค่าและระมัดระวังเสมอ เรื่องการรับประทานอาหาร ป้าเป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย กินเพื่ออยู่ มีอยู่เพื่อกิน กินอย่างชีวิตนักบวช ไม่ครองเรือน ช่วงประมาณ 14 ปีแรกที่มาอยู่วัด น้องๆ ของป้าจะนำอาหารมาใส่ถุงเย็นไว้ให้ปาสัปดาห์ละ 1 ครั้ง รับประทานอาหารได้ 1 สัปดาห์พอดี อาหารที่ป้ารับประทานจึงเป็นอาหารจากตู้เย็นที่นำมาอุ่นร้อน ด้วยเห็นป้าอย่ามีหลายปี จึงคิดว่าจะมาทานข้าวเป็นเพื่อนป้าบ้าง อาหารของคุณยาย ของหลวงพ่อก็มี ช่วงหลังเริ่มอุดมสมบูรณ์ (ช่วงแรกๆ ก็ตำบากมาก จำได้ว่า มาอยู่ อุอาศรมกลายาน มิตรก็หญิงปี พ.ศ. ๒๕๓๐-๒๕๓๔ รับประทานแต่มาไข่เค็ม ปลา กระป๋อง ในรูปแบบต่างๆ เช่น ผัดมา น้ำพริกไข่เค็ม ไข่ตใส่ปลากระป๋อง แกงส้มปลา กระป๋อง และผลิตภัณฑ์อาหารจากมา ไข่เค็ม ปลากระป๋องอีก หลายรายการ แต่ก็มีความสุข จึงคิดหาปื้นของป้าไปใส่กับข้าวที่ครัวหลัง น้องต่าย ( พันดา ) ใจดี ช่วยเหลือใส่ปั้นโตให้ระยะหนึ่ง ต่อมาก็ใส่งสูงจัดส่งมาให้ปาถึงบ้าน เพราะต้องมีงานมากขึ้น ไปใส่ปันโตทุกวันไม่สะดวก ป้าจึงได้รับประทานอาหารของหลวงพ่อ ของคุณยายทุกวันนับจากวันนั้นเป็นต้นมา ๑๔ ป้ า เป็นนางสาวสีแผ่นดำธรรม