การให้ทานและการบรรลุธรรม : หน้า 46/209

“สัตบรุษยอมให้ทานโดยเคารพ ให้ทานโดยความยำเกรง ให้ทานด้วยมือของตนเอง ให้โดยไม่ทิ้งขว้าง ให้โดยเชื่อผลที่จะมีในอนาคต นี้เป็นทานของสัตบรุษ” บัดนี้ โยมพี่เชิญของอาตมา หรือ ขุนพลแก้วแห่งกองทัพธรรม กลายญาณมิถรรแข่งแข จิระชาติโรรน ได้เดินทางอย่างสง่างามออกจากร่างที่ใช้อาศัยสร้างบารมีมานานวาน ไปสวยทั้งสมบัติอันประณีต เป็นเครื่องในภาพเบื้องหน้าแล้ว แม้นใจลึกๆ ยังอาลัย และไม่อยากให้จากไปตอนนี้ เพราะอยากให้พี่สาวผู้แสนดีผู้มีอยู่สร้างบารมีในมุนษย์โลกนี้ต่อไปอีกนานๆ แต่ก็จำเป็นต้องตัดใจ ได้แต่ประมวลจิตอธิษฐานว่า ด้วยอานิสงส์อาดตามตั้งจิตบวชฤทวชีวิตในพระศาสนา สร้างบารมีตลอดคุณยายอาจารย์ และพระเดชพระคุณหลวงพ่อลงมรโมโย (พระราชาภาวนาวิสุทธิ์) เพื่อมุ่งไปถึงที่สุดแห่งธรรม โดยมีโยมพี่เชิญสนับสนุนอุปถัมป์บำรุงมาโดยตลอดนี้ ขอบคุณคุณที่บังเกิดขึ้นทั้งหมดทุกประการ จงประมวลรวมกันเข้าเป็นตบะ เป็นเดชะ เป็นพลวปัจจะ มีส่วนส่งผลต่บัณฑลา อภิบาลคุ้มครอง ให้โยมพี่เชิญได้สวยผลเป็นวิสุทธิอยู่ในสรวงสวรรค์ชั้นดุสิต ในวงบุญพิพัฒน์ อยู่ตลอดกาลนานเทอญ (Translation of the overall gist: It appears to be a spiritual or religious message reflecting on the virtues of giving, gratitude, and the aspiration to reach enlightenment, with a prayer or blessing at the end.)