การดูแลและความกตัญญูในครอบครัว : หน้า 118/209

รับประทานอาหารกลางวัน พักผ่อน ช่วงบ่าย นั่งสมาธิ again ประมาณ 1 ชั่วโมง และทำงานจิวารวย ต่อเนื่องไปถึงเย็น ตอนคำ เข้ารร.อนุบาลฝันในฝันวิทยา ติดรถไปกับป้าๆ ที่ช่วยจัดผลไม้ถวายพระและน้องที่ขับรถโรงเรียน ถ้าถ้อยกับน้องเล็ก สะดวกก็จะรับไปเอง (ก่อนหน้านี้ ไม่มีโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน ปักจะนั่งธรรมะอยู่ที่บ้านก่อนนอน) ป้ามะพูดว่า "วันนี้ เวลาแมนผ่านไปเร็วๆ เวลาก็น้อย จริงๆ" ต่อมาช่วง 10 ปีหลัง จึงค่อยมีน้องๆ ห้องตัดเย็บหน้าบ้านป้า ชื่อ "น้องอินทร์" มาช่วยงานบ้าน แบ่งเบาภาระให้ปาจจะได้เวลาทำงานจิวารมากขึ้น แต่ป้าเป็นคนรักต้นไม้ ก็ยังชอบต้นไม้ไม่ยอดิติ ดมามช่วยดูไม่ได้ ป้าป็นคนขี้เกรงใจ ไม่ค่อยเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ หลังจากที่พักอาศัยบ้านหลังนี้มานาน 10 กว่าปี บ้านเริ่มทรุด มุ้งลวด เริ่มซ่อมชุด โทรศัพท์ภายในไม่มี หลอดไฟเริ่มเสื่อม ต่อได้เข้ามาช่วยปาดดูแลเรื่องต่างๆ เหล่านี้ให้เรียบร้อย พอทำอะไรให้หน่อย ป้าก็จะขอบใจ ขอบคุณแล้ว ขอบคุณอีก "ต่อย... ขอบใจกมาะนะ งาน เยอะแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับป้าอีก" ต่อกลับรู้สึกดีใจที่ได้มาช่วยป้า เอาญาติๆเป็นตัวแทนน้องๆ คนอื่น ต่อมาก็หลังป้าเริ่มติดต่อหน่วยงานภายในได้เอง บางครั้งก็จะติดต่อตัวเอง เสียงขอบคุณจากปากของป้า สู่ผู้ที่มาช่วยเหลือ มันเรื่องเล็กน้อยมีเคยขาดเลย แม้กระทั่งตอนนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ป้าก็จะพูด "ขอบคุณ ที่ช่วยมาดูแลป้า ขอบคุณที่พามาป่วยโรงพยาบาล" ต่อบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า" ต่อยินดี ดีใจที่ได้รับบุญจากหลวงพ่อและหมู่คณะ เป็นตัวแทนมาดูแลป้า พร้อมน้องเล็ก ป้าฟังแล้วก็สบายใจ เพราะป้