กว่าจะรู้ว่า ผมมีโอกาสดี : หน้า 140/209

กว่าจะรู้ว่า ผมมีโอกาสดี สวัสดีครับป้าเจ๋ง สวัสดีค่ะป้าเจ๋ง เป็นประโยคที่ข้าพเจ้าได้ยินเป็นประจำเมื่ออยู่ที่บ้านป้า นับถอยหลังไปประมาณปี พ.ศ. ๒๕๓๗ มาถึงเวลานี้ก็ประมาณ ๑๐ ปีที่ได้รู้จักป้าเจ๋ง ซึ่งตอนนั้นข้าพเจ้าไม่รู้หรอกว่าได้มาเจอโครงสำคัญ และต่อมได้เป็นแบบอย่างให้ข้าพเจ้าได้สร้างบุญบารมีมาจนถึงทุกวันนี้ ถ้าพูดถึงป้าเจ๋งแล้วต้องนึกถึง “กลุ่มจิรวรรณแก้ว” มินาบุญ ๒ อย่างที่ได้ทำอย่างต่อเนื่องคือ ๑. จัดอาหารถวายภาชนะแม่ข้าวพระ ๒. ยอมจิรวร ตอนใหม่ๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นงานสำคัญแค่เพียงว่าเป็นงานของป้า ต้องทำให้เต็มที่ทั้งสองงาน พอรึมเข้าใจเรื่องการสร้างบุญบารมี จึงได้ซึ้งมาจนถึงวันนี้ว่าเป็นผู้ได้รับโอกาส ตอนนั้นมาถึงวัดแล้วคุณยายยังแข็งแรงอยู่ แต่ไม่มีโอกาสได้ทราบเลย (เพราะความไม่รู้จริง) ได้แต่อ่านจากหนังสือป้าง ได้รับการบอกเล่าบ้าง แต่ข้าพเจ้าก็ยังมีโอกาสเจอป้าเจ๋ง ป้าจะสอนทุกสิ่งทุกอย่าง ให้เป็นคนดี รู้บุญ ทำงานด้วยความละอียด ป้าเป็นคนที่รักบุญมาก สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย เสมอๆ ต้นเสมอปลาย เที่ยงธรรมและที่สำคัญความอดทน ป้าไม่เคยบ่นให้ได้ยินแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่สอนว่าไม่เป็นไร ครั้งหน้าให้ดี ละเอียด รอบคอบกว่านี้ การจัดเตรียมอาหารและภาชนะสำหรับบูชาข้าวพระ ป้าจะไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไร เพราะตอนเช้าประมาณตีสี่ ป้าต้องไป ๑๓. ป้าเช็ง นางสาวสีแผ่นดินธรรม